ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΑΚΙ (ΚΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ)

Σήμερα πέρασα πολύ όμορφα! Κατ’αρχήν έλιωσα κάνα 11ωρο στον ύπνο και όταν σηκώθηκα είχα κατά τις 1 περίπου κανονίσει να έρθει κόσμος για σπιτικά τσίπουρα στο σπίτι μου. Τελικά παρ’όλο που δεν ήρθε όσος κόσμος είχα πει, περάσαμε μια χαρά! Ήπιαμε τα τσιπουράκια μας και φάγαμε τα μεζεκλίκια μας και όταν κάποια στιγμή μας έκανε όρεξη για γλυκάκι κατεβήκαμε κέντρο να πάρουμε σοροπιαστά από τον Χατζή. Αφού τα τσακίσαμε κι αυτά περάσαμε κι από ένα μπάρ που δουλεύουνε κάτι γνωστές μας κατά τις 9 και και χτυπήσαμε ένα γύρο σφηνάκια τελικίτσες, οπότε και φύγαμε κατ’αυθείαν να πάμε να ετοιμαστούμε για μπάλα, που είχαμε κανονίσει εγώ κι ο Παύλος από μέρες πριν. Τελικώς παρ’όλη την τσιπουροκατάστασή μας μια χαρά παίξαμε (εντάξει ο Παύλος που ήτανε τέρμα έπνιξε κι ένα γκολ, αλλά η άμυνα, εγώ δηλαδή, ήτανε στέρεη σαν βράχος, όχι παίζουμε!) και μάλιστα κερδίσαμε και 12-10, οπότε έπεσε και μια σχετική ιδέα, να πηγαίνουμε για μπάλα αφού έχουμε πιεί τσίπουρα! Τώρα βέβαια το κορμάκι μου εμένα θα πονάει 5 μέρες από το πιάσιμο, τι τα θέλω τα ποδόσφαιρα παππούλης άνθρωπος εγώ;