CINE-ΠΡΟΤΑΣΗ

Απο τον Παύλο

Πρόταση:

300

Επιτέλους έφτασε η ώρα! Η πιο πολυαναμενόμενη ταινία της χρονιάς (τι κλισέ!) για την χώρα μας προβάλλεται από χθες. Οι 300 έχουν πολύ δυνατά σημεία, αλλά και χτυπητές αδυναμίες. Ας ξεκινήσουμε από τα καλά νέα:
Η ταινία είναι γυρισμένη εξ ολοκλήρου σε στούντιο με αποτέλεσμα τα σκηνικά και τα εφέ να κυριαρχούν. Εκπληκτικές εικόνες που δύσκολα (αν όχι απίθανα) να επιτευχθούν χωρίς την υψηλή τεχνολογία. Πανδαισία χρωμάτων, εξαιρετική φωτογραφία και μάχες που μπορείς να «μυρίσεις» το αίμα και τον ιδρώτα! Η ιστορία δεν βαλτώνει σε κανένα σημείο, γι’αυτό και μας κρατάει πάντα σε εγρήγορση, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Το επικό soundtrack και η λυρικότητα του λόγου σε βάζουν για τα καλά στο πνεύμα της εποχής.
Τα κακά νέα είναι οι υπερβολές. Οι οποίες δίνουν έναν πιο μυθολογικό τόνο στην ταινία απ’όσο πρέπει. Για παράδειγμα το γεγονός ότι οι Πέρσες χρησιμοποιούσανε παραμορφωμένους ανθρώπους στις πρώτες γραμμές για να τρομάζουν τους αντιπάλους και να ρίχνουν το ηθικό τους, είναι αλήθεια, αλλά όχι σε τέτοιο σημείο που δείχνει η ταινία. Οι «αθάνατοι» ήταν επίλεκτοι στρατιώτες κι όχι απόκοσμα πλάσματα. Ενώ ο Εφιάλτης δεν ήτανε… Κουασιμόδος. Η όλη ιστορία είναι για τον ηρωισμό και την θυσία των 300. Το ξέρουμε! Αλλά ο σκηνοθέτης επιμένει να το θυμίζει συνεχώς. Υπήρχαν τρόποι να δοθεί περισσότερο αυτό χωρίς να κουράσει και μάλιστα με λίγη ιστορική ανακρίβεια ακόμη. Τα παρασκήνια της μάχης, πίσω στην Σπάρτη, με την βασίλισσα είναι αρκετό έως αχρείαστο θα έλεγα. Τέλος πιστεύω ότι κάπου μπερδεύεται το όλο θέμα της ανδρείας και του ηρωισμού με την αγάπη, με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίζεται κάπως.
Γενικά είναι μια εκδοχή που πρέπει να θυμίσω ότι βασίζεται στο κόμικ του Frank Miller (δημιουργού του Sin City), χωρίς ιδιαίτερη ιστορική ανακρίβεια αλλά σίγουρα πιο ζωντανή από τις απόμακρες εκδοχές στυλ Τροίας. Για αυτούς που θέλουν κάτι πιο ορθολογικό, μπορούν να δουν την ταινία από την οποία εμπνεύστηκε το κόμικ του ο Frank Miller, The 300 Spartans (ο Λέων της Σπάρτης) του 1962.

ΥΓ: Για τους εξυπνάκηδες που είπανε ότι οι Σπαρτιάτες είναι σαν «μποντιμπιλντεράδες» στην ταινία, έχω να πω ότι έτσι ήταν κι ακόμα καλύτερα! Στην ταινία βλέπουμε πολύ σωστά το πόσο δοσμένοι ήτανε οι Σπαρτιάτες στην στρατιωτική τέχνη αλλά και στις πολεμικές αρετές, όπως κ κώδικας τιμής, η αυτοθυσία και η χαρά να πέσουν στην μάχη. Απόλυτα ακριβές ιστορικά σε αυτό το κομμάτι.


Εναλλακτική πρόταση:



Φεστιβάλ Ισλανδικού κινηματογράφου στο Ολύμπιον, 8-14 Μαρτίου.

Και για την αντιγραφή
Θείος Άρης