ΚΑΣΤΟΡΙΑ

Χθες βραδάκι γύρισα από την επίσκεψη που κάναμε σε συγγενείς μας στην Καστοριά. Στα γύρω χωριά είναι το σόι της γιαγιάς μου, από την πλευρά της μάνας μου, τεμέτερον όλοι εννοείται! Πήγαμε είδαμε τον θείο τον Γιάννη, τον οποίο πάντα από μικρό μέχρι και σήμερα τον φώναζα θείο Μελάνθιο, όπου το Μελάνθιο είναι το χωριό στο οποίο μένει και το βράδυ πήγαμε να δούμε την φωτιά που ανάβουνε κάθε χρόνο τέτοια μέρα, σε όλα τα χωριά. Μετά ακολούθησε κι ένα παραδοσιακό ποντιακό γλέντι, με λύρα και όλα. Μόνο στολές δεν φορούσανε. Την άλλη μέρα πήγαμε να δούμε έναν άλλο θείο, τον θείο τον Γαβρίλο, ο οποίος ξέρει πάρα πολλές ιστορίες για το σόι μας, του τις έλεγε ο δικός του παππούς. Έτσι έμαθα ότι το σόι μας, όταν ακόμα βρισκότανε στον Πόντο είχανε το επίθετο Κομνηνοί κι επειδή ήτανε επίθετο αυτοκρατόρων, δεν άρεζε στους τούρκους και τους ανάγκασαν να το αλλάξουνε, αρχικά σε Μπέογλου και τέλος σε Γαβριήλογλου. Το οποίο μετατράπηκε αργότερα σε Γαβριηλίδης, όταν ήρθανε στην Ελλάδα. Ωραίο πράγμα πάντως να γνωρίζει ένας μεγαλύτερος τις ρίζες της οικογένειας και να στα λέει. Σαν παραμύθι ήτανε και πραγματικά είχε πλάκα να βλέπεις ακόμα και μεγάλους ανθρώπους σαν τη μάνα και τον θείο μου να είναι γύρω γύρω από τον παππού και να ακούνε ιστορίες. Μόνο το τζάκι έλειπε!