ADEU PADRE

Χθές φύγανε και οι τελευταίοι συγγενείς που θα με επισκέπτονταν εδώ στην Βαρκελώνη. Πήγα για άλλη μια φορά στο αεροδρόμιο, για να τους βάλω στο αεροπλάνο και να τους κουνήσω το ματνηλάκι του αποχαιρετισμού. Αυτήν την διαδρομή, πόσες φορές την έχω κάνει; Όπως και να'χει φτάσαμε μια χαρά και βγάλαμε να παίξουμε λίγο μπαλίτσα με τον μικρό. Όπου κάποια στιγμή ακούμπησε τα πόδια μιας Ιταλίδας γιαγιάς και μας αποκάλεσε βάνδαλους. Κρίμα που δεν το κατάλαβα αμέσως αυτό που μας είπε να την χέσω πατόκορφα, ακόμα και στα ιταλικά (ναί ναί ξέρω αρκετά ιταλικά για να τον ξεχέσω τον άλλον, άλλωστε τι μας έμαθε η Λάουρα νομίζετε;;;) Μετά γύρισα σπίτι και δεν έκανα τίποτε, αρκετά κάναμε το Σάββατο, θέλει λίγο ξεκούραση η ομάδα για να μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα στον επόμενο αγώνα. Σήμερα έχω να πάω πανεπιστήμιο για χαρτούρες και βαριέμαι απίστευτα. Αυτή η υποτροφία μου έχει γίνει στενός κορσές. Ούφ!