ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΛΕΥΚΟ ΟΙΚΟ

Μου το στείλανε σε mail, αλλά πραγματικά έχει πλάκα. Αν και απο την άλλη θα μπορούσε κάλιστα να είναι αληθινό, οπότε όχι μόνο δεν θα είχε πλάκα, αλλά θα ήτανε τρομακτικό κιόλας!!!

ΤΙ ΒΡΙΣΚΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ...

...στο ίντερνετ. Πράγματα που κανένα κανάλι δεν θα τα δείξει και ούτε θα τα πεί ποτέ. Και δίνω τα παρακάτω links τα οποία αφορούν την πανελλαδική πρεία που έγινε την περασμένη Πέμπτη στην Αθήνα, για την γενικότερη μεταρύθμιση της Παιδείας.

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=661594

http://gmargari.wordpress.com/2007/02/25

και

http://alexgogas.wordpress.com/2007/02/23/fysaei/

Αυτά περι καταστολής. Είτε ένστολης απο αστυνομικούς, είτε κουστουμαρισμένης απο δημοσιογράφους. Την Τρίτη θα γίνει μια πορεία στην Θεσ/νίκη ενάντια στην καταστολή στις 18:00 για όποιον ενδιαφέρεται.

ΠΕΡΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

Τις προάλες κατέβηκα με αστικό προς κέντρο να κάνω κάτι δουλειές. Η κίνηση ήτανε αφόρητη. Πολλά αμάξια και ο κόμβος στην πλατεία ΧΑΝΘ ήτανε ένα μαρτυρικό τέταρτο, όπου περίμενα στο αστικό, να ιδρώνω και να ξειδρώνω, καθώς έξω ναι μεν κρύο, αλλά μέσα στο αστικό η ζέστη ήτανε αρκετή. Δεν νομίζω οτι είναι δυνατόν να συνεχίσει αυτή η κατάσταση. Πρέπει επιτέλους να καταπολεμηθεί η κουλτούρα του ΙΧ. Δημιουργεί ένα κάρο προβλήματα, ρυπαίνει την ατμόσφαιρα, τόσο σε τοπικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά ακόμα πιο άμεσα, υποβαθμίζει τραγικά την ποιότητα ζωής μας μέσα στην πόλη. Τα πεζοδρόμια είναι κατειλημένα απο αμάξια, χάνεις πολύ χρόνο στις μετακινήσεις, όταν ο χρόνος είναι πλέον το πιο ακριβό αγαθό που έχουμε. Και το τραγικότερο είναι οτι αντί για να έχουμε μια πολιτική βούληση που να ενισχύει τους εναλλακτικούς τρόπους μετακίνησης, έχουμε ακριβώς το αντίθετο (με τρανό παράδειγμα την απαράδεκτη, κατα την γνώμη μου, ιδέα της υποθαλλάσιας) με αποτέλεσμα να έχουμε αυξητική τάση των ΙΧ, πράγμα που φανερά οδηγεί σε αδιέξοδο. Ότι έργα και να γίνουνε, αν ο καθένας χρησιμοποιεί αμάξι, δεν υπάρχει περίπτωση να αποφύγουμε τα προβλήματα που δημιουργεί και που προαναφέρθηκαν. Γι'αυτό θα στηρίξω κι εγώ όσους γενναίους χρησιμοποιούν το ποδήλατό τους και οι οποίοι, όπως παρατηρώ, αυξάνονται συνεχώς! Να χιλιάσουνε!

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Και λίγο ουρανό ακόμα για να μην ξεχνιόμαστε... :Ρ

CINE-ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Απο τον Παύλο

Πρόταση:

Letters from Iwo Jima

Η γνωστή μάχη από την πλευρά των Ιαπώνων αυτή τη φορά. Η πρώτη ταινία Flags of our Fathers έδειχνε την Αμερικάνικη πλευρά. Ουσιαστικά είναι το δεύτερο μέρος στο αφιέρωμα του Κλιντ Ίστγουντ για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ταινία όμως αυτή είναι κάτι πολύ περισσότερο απο πολεμική. Κοινωνική, δραματική, ανθρωπιστική, στοχαστική με βάση τα αληθινά γράμματα του Ιάπωνα στρατηγού που ενσαρκώνει ο εξαιρετικός Κεν Γουατανάμπε. Αξίζει!

Αντιπρόταση:

Rocky Balboa

Κι άλλος! Φτάνει πια! 6ος Ρόκι δεν αντέχεται! Ο Συλβέστερ Σταλόνε θέλει να "κλείσει" τον ήρωα που δημιούργησε και "ερωτεύτηκε" με μια αγιοποίηση. Δηλαδή δεν φτάνει το άγαλμα στην Φιλαδέλφια; Η αναμενόμενη συγκίνηση του ρυτιδιασμένου μας υπερανθρώπου της διπλανής πόρτας δεν με αγγίζει... (αφού νικάει και τον χρόνο)

Και για την αντιγραφή
Θείος Άρης

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ

Χθές έγινε κατάληψη στον δρόμο της Θεσ/νίκης. Συγκεκριμένα κλείσαμε την Εγνατία, μπροστά απο τα πανεπηστήμια. Ο δρόμος έκλεινε απο την πλατεία συντριβανίου και μέχρι μπροστά απο την παιδαγωγική σχολή. Ο δρόμος έκλεισε απο το πρωί και μέχρι αργά το βράδυ, μέχρι και τις 3-4 το πρωί τουλάχιστον. Είχε πολύ κόσμο αν και εγώ θα περίμενα περισσότερο, ο οποίος συζητούσε, έπινε μπύρες, έτρωγε σουβλάκια, έπαιζε μπάλα και τέτοια πράγματα. Ωραία ήτανε, υπήρχαν πολλές κουβέντες μεταξύ μας, υψηλού επιπέδου, σε διάφορα ζητήματα αν και κυρίως μονοπώλησαν τα τη παιδείας. Κάποια στιγμή αρχίσανε και οι συναυλίες και ήτανε επίσης καλά. Ειδικά όταν βγήκαν και οι Active Member, όπου ο κόσμος φαινότανε οτι γούσταρε πολύ. Ήτανε και στο πνεύμα των φοιτητικών κινητοποιήσεων, οπότε ήρθε κι έδεσε. Κατα τις 3 εγώ πήρα τον δρόμο του γυρισμού και σήμερα έμαθα οτι γ'ινανε επισόδεια, κάτι που μύριζε απο την ώρα που έφυγα κιόλας. Πρέπει να πετάχτηκαν μολότοφ προς την έκθεση και οι ατυνομικοίι απάντησαν με δακρυγόνα και ξύλο (όπως κάνουνε πάντα άλλωστε). Κάτι άκουσα και για συλλήψεις, αλλά ίσως είναι και λίγο ράδιο αρβύλα. Πάντως είναι βλακεία, κάθε φορά που γίνεται κάτι τόσο καλό σαν αυτό, να χαλάει στο τέλος με αυτόν τον τρόπο...

ΚΑΣΤΟΡΙΑ

Χθες βραδάκι γύρισα από την επίσκεψη που κάναμε σε συγγενείς μας στην Καστοριά. Στα γύρω χωριά είναι το σόι της γιαγιάς μου, από την πλευρά της μάνας μου, τεμέτερον όλοι εννοείται! Πήγαμε είδαμε τον θείο τον Γιάννη, τον οποίο πάντα από μικρό μέχρι και σήμερα τον φώναζα θείο Μελάνθιο, όπου το Μελάνθιο είναι το χωριό στο οποίο μένει και το βράδυ πήγαμε να δούμε την φωτιά που ανάβουνε κάθε χρόνο τέτοια μέρα, σε όλα τα χωριά. Μετά ακολούθησε κι ένα παραδοσιακό ποντιακό γλέντι, με λύρα και όλα. Μόνο στολές δεν φορούσανε. Την άλλη μέρα πήγαμε να δούμε έναν άλλο θείο, τον θείο τον Γαβρίλο, ο οποίος ξέρει πάρα πολλές ιστορίες για το σόι μας, του τις έλεγε ο δικός του παππούς. Έτσι έμαθα ότι το σόι μας, όταν ακόμα βρισκότανε στον Πόντο είχανε το επίθετο Κομνηνοί κι επειδή ήτανε επίθετο αυτοκρατόρων, δεν άρεζε στους τούρκους και τους ανάγκασαν να το αλλάξουνε, αρχικά σε Μπέογλου και τέλος σε Γαβριήλογλου. Το οποίο μετατράπηκε αργότερα σε Γαβριηλίδης, όταν ήρθανε στην Ελλάδα. Ωραίο πράγμα πάντως να γνωρίζει ένας μεγαλύτερος τις ρίζες της οικογένειας και να στα λέει. Σαν παραμύθι ήτανε και πραγματικά είχε πλάκα να βλέπεις ακόμα και μεγάλους ανθρώπους σαν τη μάνα και τον θείο μου να είναι γύρω γύρω από τον παππού και να ακούνε ιστορίες. Μόνο το τζάκι έλειπε!

ΠΑΙΓΝΙΟ ΣΤΑ BLOGS

Η γαΐδάρα μου έδωσε μια πρόσκληση για ένα παιχνίδι, όπου γράφεις 5 προσωπικά πράγματα για τον εαυτό σου και δίνεις την σκυτάλη σε άλλους 5 να κάνουνε το ίδιο κοκ. Τελικώς μπορείς να ακολουθήσεις αντίστροφα την πορεία των προσκλήσεων και να διαβάσεις μερικά πολύ ενδιαφέροντα πράγματα.

Ξεκινώντας:

1. Γεννήθηκα Καναδά και ήρθα Ελλάδα στα 5 μου.

2. Ουσιαστικά μεγάλωσα χωρίς τηλεόραση. Είχαμε μια μικρή tv όταν ήμασταν οικογενειακώς στον Καναδά και μετά για έναν χρόνο, όταν ήμουνα 4η δημοτικού.

3. Ξεχνάω ΠΟΛΥ και η ικανότητά μου να απομνημονεύω είναι ΤΡΑΓΙΚΗ...

4. Ένα πράγμα που πραγματικά με εξοργίζει είναι το νταηλίκι. Μπορώ να κάνω διάλογο με οποιονδήποτε και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, αλλά με το που η κουβέντα ξεφύγει προς την επιβολή, είμαι ικανός να πιαστώ στα χέρια για φαινομενικά ασήμαντα θέματα. Επίσης οι ντεμί καταστάσεις (αυτές δηλαδή που κατά κύριο λόγο κυριαρχούν) με κουράζουν αφόρητα. Μπορεί να παρατήσω κάτι που με έχει ενθουσιάσει μόνο και μόνο για αυτόν τον λόγο. Και ενθουσιάζομαι πολύ δύσκολα...

5. Δυστυχώς είμαι σχετικά μονομανής. Αν βρεθεί κάτι που μ'αρέσει πολύ, θυσιάζω δυσανάλογα ποσά χρόνου σε αυτό, παραμελώντας, ίσως, άλλα εξίσου σημαντικά πράγματα...

Από μένα θα πάρουν την σκυτάλη οι εξής:

Ο Σκύλος

Η Πωλίνα

Η Μαριλένα

Ο unpaiktable

Η nina

PARTY ΣΤΗΝ ΥΔΡΟΓΕΙΟ

Χθές το βράδυ είχε ο 1055 πάρτυ μασκέ στην υδρόγειο και είπαμε να πάμε με τον Παύλο. Εγώ ντύθηκα Παύλος κι ο Παύλος θεος Άρης, οπότε μια χαρά μεταμφιεσμένοι πήγαμε! Τόσο καλή μεταμφίεση, που αν δεν το λέγαμε, κανένας δεν θα το καταλάβαινε. Είχε dj sets και lives, τους Λουδίας και τους Monkey step. Ωραία ήτανε, αλλά μετά την κλήρωση (στην οποία δεν κερδίσαμε τίποτα...) φύγαμε, πάνω που άρχισε να βάζουνε και πολύ καλά κομμάτια, Ramstain και άλλα δυνατά, ότι πρέπει για χτύπημα. Συναντήσαμε αρκετό και όμορφο κόσμο, μέρος του οποίου ήτανε μεταμφιεσμένος πολύ όμορφα, όπως το αγγελάκι της φωτογραφίας, το οποίο όμως δεν βγήκε πολύ καλά, λόγω χαμηλού φωτισμού. Μετά απο την Υδρόγειο, πήγαμε για μια μπυρίτσα σε άλλο μπαρ και φύγαμε νωρίς (το πρωί εννοείται). Σήμερα πήγα για καφέ προς Κρήνη μεριά και αύριο πρωί, θα πάω να βρώ τους δικούς μου, προς Καστοριά και ειδικότερα στο μυθικό χωριό Μελάνθιο. Το μΕλάνθιο είναι ένα παλιό χωριό, στο οποίο έχουνε μείνει μόνο οι μεγάλοι κάτοικοί του και μόνο τα καλοκαίρια ανεβαίνουνε οι πιο νέοι. Πολύ όμορφο και γραφικό, με πέτρινα σπίτια, στάβλους και παρτέρια. Λογικά την Τρίτη που θα γυρίσω θα έχω φωτογραφίες να ανεβάσω να δείτε. Μέχρι τότε καλό τριήμερο σε όλους.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Από την τελευταία πορεία, που έγινε την Πέμπτη, ένα απο τα πολλά συνθήματα που γράφηκαν σε τοίχους και στόρια καταστημάτων και τραπεζών. Μ'αρεσε κυρίως για την αντίθεση αυτού που είναι γραμένου με τους δύο κυρίους που πλαισιώνουν το σύνθημα.

ΗΡΘΕ ΤΟ INTERNET

Και επιτέλους, μπορώ να αρχίσω να ξαναγράφω τακτικότερα... Ξέρω, τελευταία το είχα παραξηλώσει και δεν έγραφα συχνά, δεν ανέβαζα φωτογραφίες και δεν μετέφερα και την κινηματογραφική πρόταση του Παύλου. Κι αυτό γιατί έτρεχα σε διαδηλώσεις και καταλήψεις και όταν με το καλό γύρναγα σπίτι μου το βράδυ, δεν είχα internet να κάνω posts. Αλλά τώρα που ήρθε το internet και πάλι (χάρη στην Σαρδέλα εννοείται) θα είμαι πιο τακτικός και θα 'επαναλειτουργήσει' ο 'θεσμός' της εβδομαδιαίας φωτογραφίας και των σινε-προτάσεων. Για σήμερα πάντως θα ανεβάσω μια φωτογραφία ενός αυτοκόλλητου που βρήκα κολλημένο στο τζάμι ενός αυτοκινήτου. Δεν ξέρω ποιός έχει πάρει αυτήν την πρωτοβουλία, αλλά την βρίσκω φοβερά έξυπνη, διασκεδαστική και ίσως και αποτελεσματική. Και βεβαίως αρκούντως σαρκαστική! Γι'αυτό προσοχή πού παρκάρτε!!!

ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΑ

Το βρήκα στο internet και είπα να το ανεβάσω μιας και πραγματικά είναι πολύ καλό. Γιατί τελικά αυτό είναι το νόημα όλων όσων κάνουμε κι εμείς οι φοιτητές. Αμφισβητεί τα παράλογα 'αυτονόητα' της εργασιακής πραγματικότητας, που πλέον έχει ξεφύγει απο την εξυπηρέτηση των αναγκών μας και πραγματικά, ούτε εγώ ο θείος Άρης δεν ξέρω που πάει! :Ρ


Απο τον
ΔΙΟΝΥΣΗ ΧΑΡΙΤΟΠΟΥΛΟ

Μοντέρνες δουλειές

Στις σύγχρονες επιχειρήσεις η εργασιακή σκλαβιά επανήλθε λουστραρισµένη, αλλά εξίσου εξοντωτική. Η µοίρα του σπουδασµένου εργαζόµενου είναι δυσµενέστερη από του αγράµµατου εργάτη Ο πραγµατικός πλούτος της χώρας παράγεται στο χωράφι και στο εργοστάσιο· γι' αυτό οι αγρότες και οι εργάτες δεν διανοήθηκαν ποτέ να επικαλεστούν κάποια νεφελώδη ιδεολογήµατα για τη δουλειά τους.

Η προσφορά τους είναι αυταπόδεικτη.

Αντιθέτως, οι απασχολούµενοι στον τριτογενή τοµέα, των υπηρεσιών, δεν αρκούνται στην υψηλότερη αµοιβή που εισπράττουν· αγωνιούν να δώσουν και ανώτερο νόηµα σ' αυτό που κάνουν.

Το επάγγελµα έγινε ιδεολογία.

Ο καλώς εννοούµενος επικερδής χαρακτήρας του αποσιωπάται συστηµατικά και προβάλλεται κατά κόρον σαν ζωτική ωφέλεια για το κοινωνικό σύνολο. Οι χρηµατιστές κόπτονται για την "ανάπτυξη", οι διαφηµιστές µοχθούν για την "επικοινωνία", οι ασφαλιστές χτίζουν την "ασφαλιστική συνείδηση" κ.ο.κ.

Εξ ου και το καταγέλαστο ορισµένων ότι ασκούν λειτούργηµα.

Η κοινωνία, που διευθύνεται από τους εγγράµµατους, έχει περί πολλού αυτά τα επαγγέλµατα και περιφρονεί εξόφθαλµα τον αγρότη και τον εργάτη. Απόδειξη, ότι τους αµείβει µε τα χαµηλότερα των εισοδηµάτων και τους επιφυλάσσει πενιχρές συντάξεις και ανεπαρκέστατη υγειονοµική περίθαλψη.

Ουδείς ζηλεύει τη µοίρα τους.

Οι νέοι ονειρεύονται να σπουδάσουν για να κάνουν καριέρα σε κάποια από τις µοντέρνες και αστραφτερές δουλειές. Αυτές έχουν πέραση· προσφέρουν υψηλές αµοιβές και απείρως υψηλότερο κοινωνικό στάτους.

∆εν υποψιάζονται καν πως η καριέρα είναι η δική τους κοιλάδα των δακρύων.

Για να πετύχεις σ' αυτές τις δουλειές, το παν είναι να ξέρεις να πουλάς τον εαυτό σου. Να είσαι αυτό που επιθυµεί ο άλλος να είσαι. Αλλού σε θέλουν τολµηρό και επιθετικό και αλλού µετρηµένο και αξιόπιστο. Οι απαιτήσεις αλλάζουν ανάλογα µε τον κλάδο· άλλο σέιλς κι άλλο φαϊνάνς. Αυτή την κωµωδία του αγκρέσιβ ή του ριλάιαµπλ δεν θα σταµατήσεις ποτέ να την παίζεις· αυτή θα σε κρατάει στη δουλειά.

Επίσης, από τη µέρα που θα εισέλθεις σε κάποιον κλάδο, θα πρέπει να ασπαστείς και τις ιδεοληψίες του· σαν να µυείσαι σε θρησκευτική αίρεση.

Ο κλάδος υπεράνω όλων.

Είναι ο ιερός δεσµός που προστατεύει και ανυψώνει τα µέλη του, ασχέτως των εσωτερικών ανταγωνισµών. Με αυτή τη συντεχνιακή αντίληψη της χειρίστης µορφής οι "συνάδελφοι" θωρακίζουν την επαγγελµατική τους ιδιότητα και διεκδικούν από την κοινωνία διαρκώς και νέα προνόµια.

Μαζί µε την είσοδο στην αγορά εργασίας των νέων επαγγελµάτων εισήχθη και η δυτική νοοτροπία του ολοκληρωτικά αφοσιωµένου στη δουλειά του προτεστάντη. Ο χρόνος που αφιερώνουν οι υπάλληλοι στην εταιρεία είναι τροµαχτικός.

Στις σύγχρονες επιχειρήσεις η εργασιακή σκλαβιά επανήλθε λουστραρισµένη, αλλά εξίσου εξοντωτική. Η µοίρα του σπουδασµένου εργαζόµενου είναι δυσµενέστερη από του αγράµµατου εργάτη.

Το καθορισµένο ωράριο θεωρείται παρωχηµένη αντίληψη, και η αµοιβή για υπερωρίες είναι αδιανόητη. Οι υπάλληλοι δουλεύουν εντυπωσιακά περισσότερες ώρες από τις προβλεπόµενες από τον νόµο, απασχολούνται Σαββατοκύριακα και αργίες χωρίς την ανάλογη αµοιβή.

Τα εξοντωτικά 12ωρα και 14ωρα δουλειάς είναι νον στοπ. Η µεσηµβρινή σιέστα έχει τεθεί πλέον και στη χώρα µας υπό διωγµόν· κατάντησε µοµφή. Λένε "αυτός κοιµάται µεσηµέρι" εννοώντας πως είναι εκτός πνεύµατος· εν ολίγοις ακατάλληλος.

(Αν οι επιστήµονες µπορούσαν να καταθέσουν δηµοσίως για τις ευεργετικές ιδιότητες του µεσηµβρινού ύπνου, θα είχε καταρρεύσει προ πολλού το δυτικό εργασιακό µοντέλο. Ο ύπνος του µεσηµεριού είναι βάλσαµο για την ψυχική και τη σωµατική µας υγεία και, εννοείται, συµβάλλει καίρια στη µακροβιότητα. Είναι κατά πολύ πιο απαραίτητος και ζωογόνος από όλες τις "χελθ" βιταµίνες, τα "σπα" και τις λοιπές τεχνικές στήριξης του ανθρώπινου οργανισµού.)

Ο ευπρεπής µισθός και ίσως κάποιο ετήσιο µπόνους που παρέχουν οι εταιρείες στα µοντέρνα εργατόσκυλα δεν αντισταθµίζουν τις ατελείωτες ώρες πρόσθετης δουλειάς.

Γι' αυτό υπάρχουν συνήθως και κάποιες έξτρα παροχές κολακείας· το ωραίο γραφείο (µε παράθυρο ή όχι, ανάλογα µε τη θέση σου στην ιεραρχία της επιχείρησης) και κάποιοι φανταχτεροί τίτλοι, που ουσιαστικά δεν σηµαίνουν τίποτα. Προβιβάζεσαι σε εξέκιουτιβ, σίνιορ εξέκιουτιβ, κοoρντινέιτορ, σουπερβάιζορ, νταϊρέκτορ, βάις πρέζιντεντ, τσιφ, µέλος του εξέκιουτιβ µπορντ και άλλα του σωρού και χωρίς νόηµα.

Η µακροβιότητα της καριέρας σε µια σύγχρονη εταιρεία κρίνεται από δύο βασικά στοιχεία: την όλο και µεγαλύτερη "τρέλα" για δουλειά και το λόγιαλτι (την πιστότητα) στην εταιρεία και στους στόχους της.

Επίσης, είναι απαραίτητο να συµµεριστείς κάποιες νέες "αξίες". Όπως το σχιζοφρενικό "άλλο δουλειά κι άλλο φιλία", λες κι ο άνθρωπος µπορεί να κάνει αναστολή αισθηµάτων. Ή το δόγµα ότι µε κάθε θυσία πρέπει να φέρεις σε πέρας τη δουλειά που σου ανέθεσαν.

Όλα αυτά καλύπτονται µε την πρόστυχη στρεψοδικία του σωστού "επαγγελµατία". Που σηµαίνει ότι, προκειµένου να γίνει η δουλειά σου, όλα επιτρέπονται· η δουλειά προηγείται κάθε ανθρώπινου αισθήµατος· φιλία, αγάπη, δίκιο, κατανόηση είναι δευτερεύοντα.

Λένε "είµαι προφέσιοναλ" κι αυτό τα εξηγεί όλα.

Κι ο Αλ Καπόνε "προφέσιοναλ" ήτανε.

Μάλιστα, οι νέοι επαγγελµατίες διηγούνται εµφατικά το παράδειγµα του Ωνάση που φιλοξενούσε έναν φίλο του, επίσης εφοπλιστή, στη θαλαµηγό του. Ενώ έπαιζαν τάβλι, ο άλλος του αποκάλυψε χαρούµενος πως έδωσε εντολή αγοράς δύο πλοίων που µόλις είχαν βγει προς πώληση.

Ο Ωνάσης δεν φάνηκε να δίνει σηµασία στην πληροφορία· συνέχισαν το παιχνίδι, µα κάποια στιγµή σηκώθηκε, να πάει στην τουαλέτα, και άργησε λίγο. Όταν επέστρεψε, ξανάπιασε τα ζάρια και είπε χαµογελαστός στον φίλο του πως τα πλοία που του είχε αναφέρει τα αγόρασε µόλις πριν ένα λεπτό εκείνος.

Αυτόν τον κτηνώδη αµοραλισµό εννοούν όταν λένε "είµαι προφέσιοναλ".

Το πλέον ψυχοφθόρο για τον εργαζόµενο είναι πως πρέπει να δίνει κάθε µέρα εξετάσεις. Τα σύγχρονα επαγγέλµατα έχουν υψηλό βαθµό ανασφάλειας σε σχέση µε τα παραδοσιακά. Και απείρως σκληρότερο ανταγωνισµό· τόσο εξωτερικό, από άλλες οµοειδείς εταιρείες, όσο και εσωτερικό, από άλλους καπάτσους που εποφθαλµιούν την ίδια θέση. Ακόµη και το υψηλόβαθµο στέλεχος δεν αισθάνεται σιγουριά· πάει ένα πρωί, και χωρίς καµία προειδοποίηση βρίσκει το γραφείο του στον διάδροµο.

∆υστυχώς στην ίδια λούµπα έπεσαν και οι γυναίκες.

Μέχρι πρόσφατα δεν επιδείκνυαν την ολοκληρωτική αφοσίωση των αντρών στη δουλειά τους. Ως όντα πιο πολύπλοκα, αισθαντικά και ερωτικά, έδιναν µεγαλύτερη σηµασία στα αισθήµατα και στις χαρές της ζωής.

Γι' αυτή την ανεξαρτησία τους η κοινωνία τις φιλοδώρησε εκδικητικά µε σωρεία κατηγοριών· άπιστες, ελαφρόµυαλες, ανεύθυνες, γλωσσούδες κ.λπ. Η χαρά και ο ερωτισµός δεν συγχωρούνται στην παραγωγή. Τελευταίως µάλιστα, αν αποπειραθείς στη δουλειά ένα πονηρό αστείο, κάποιο υπονοούµενο, καραδοκεί η εξευτελιστική κατηγορία της "σεξουαλικής παρενόχλησης".

Αυτό κι αν είναι ευνουχισµός· σηµαίνει "όσοι περάσετε αυτή την πόρτα αφήστε έξω το φύλο σας".

Οι γυναίκες, στην προσπάθειά τους να κατακτήσουν ένα ακόµη αντρικό οχυρό, γίνονται κι αυτές "προφέσιοναλ" θύµατα. Τυπικές, σοβαρές, µε πολυάσχολο ύφος, ασέξουαλ ντύσιµο, κάτι σκούρα ταγιέρ σαν αντρικά κουστούµια, λευκό πουκάµισο και αποµίµηση γραβάτας.

Έσβησε το χαµόγελο, το σκέρτσο και το παιχνίδισµα, που τις έκαναν αξιολάτρευτες. Έχασαν το πλεονέκτηµα της ζωής που είχαν έναντι των εξουθενωµένων από τη δουλειά αντρών.

Ο Γκι Ντεµπόρ το έγραψε µε συνταρακτική απλότητα: "Μόνο όσοι δεν δουλεύουν ζουν".

Στο πίσω µέρος του κεφαλιού µας όλοι ξέρουµε ότι στον κόσµο δεν ήρθαµε για να κάνουµε καριέρα, λεφτά και όνοµα· ήρθαµε πρωτίστως για να ζήσουµε και, ει δυνατόν, να αφήσουµε αυτόν τον κόσµο λίγο καλύτερο απ' ό,τι τον βρήκαµε.

Αλλά δεν ζούµε. Κι αυτό µας τρελαίνει.

"Το άγχος, το στρες, ο φόβος, η ντροπή, η περιφρόνηση, η επιθετικότητα, η θέληση της δύναµης γεννιούνται από µια καταπιεσµένη θέληση για ζωή". (Βάνεγκεµ)

Με την πιο κοινή λογική, όσες ώρες δουλεύεις, άλλες τόσες πρέπει να έχεις ελεύθερες για να χαρείς αυτά που έβγαλες.

Όµως ο νέος άνθρωπος σπαταλά όλο τον χρόνο του, την ευφυΐα, την εφευρετικότητα και τις εµπνεύσεις του υπέρ της καριέρας του και όχι της ζωής του. Ο ψυχισµός του µολύνεται από αυτό το δηλητηριώδες αλισβερίσι. Φυσικώ τω τρόπω, το εξέκιουτιβ τερατάκι γραφείου θα µεταφέρει µακάβρια το πάρε δώσε και στις προσωπικές του σχέσεις:

"Αυτά έκανα για σένα, περιµένω ανταπόδοση".

Μοιραία οι λαµπρές καριέρες είναι πυραµίδες που θεµελιώνονται πάνω σε προσωπικές και οικογενειακές τραγωδίες.

ΤΑ ΝΕΑ , 07/12/2002 , Σελ.: P35
Κωδικός άρθρου: A17510P351

ΓΙΑ ΤΟ 16 (part 1)

Λοιπον... Αρχίζουμε κάνοντας την διευκρίνηση οτι εδώ κατατείθονται προσωπικές απόψεις. Οπότε ότι έχετε να πείτε αφορούν εμένα και όχι απαραίτητα το σύνολο των φοιτητών (θα αποφύγω τον όρο κίνημα γιατί κάτι παθαίνω!). Επίσης σε πρώτη φάση θα κάνω την κριτική μου για την αναθεώρηση του άρθρου 16 και κάποια σημεία για τον νόμο πλαίσιο και σε άλλο post θα δώσω τις προτάσεις μου.

Οι ενστάσεις μου βασίζονται σε δύο άξονες, αλληλένδετους μεταξύ τους. Ο πρώτος αφορά το γεγονός οτι με την αναθεώρηση του άρθρου 16 ανοίγει ουσιαστικά ο δρόμος για την επιβολή διδάκτρων στα δημόσια που πάμε ήδη εμείς. Κι επειδή ήδη αυτά τα πληρώνουνε οι Έλληνες με την μορφή φορολογίας διερωτάται κανείς, γιατί να πρέπει να τα ξαναπληρώσουνε. Δεν νομίζω επίσης οτι υπάρχει καμμία περίπτωση να κανενός είδους φορολογικών ελαφρύνσεων ως αποτέλεσμα της επιβολής διδάκτρων. Για το αν θα μπούνε επίσης δίδακτρα στα δημόσια ας μην αμφιβάλουμε καθόλου. Αυτό γίνεται συστηματικά σε όλα τα ξένα δημόσια πανεπιστήμια και επίσης είναι γνωστή η τάση των Ελληνικών κυβερνήσεων να ιδιωτικοποιούν ότι δεν θέλουνε να χρηματοδοτήσουνε. Ήδη υπάρχουνε τμήματα ΤΕΙ τα οποία δεν λειτουργούνε, λόγω υποχρηματοδότησης. Πιστεύετε οτι με την αναθεώρηση θα τα χρηματοδοτήσουνε ή οτι απλώς θα τα δώσουνε σε ιδιώτες, δήμους ή εκκλησίες; Κι αν το πιστεύετε γιατί δεν το κάνουν απο τώρα; Έτσι λοιπόν, αύριο μεθαύριο, είτε δεν θα μπορούμε να στέλνουμε τα παιδιά μας στο πανεπιστήμιο γιατί δεν θα μπορούμε να ανταπεξέλθουμε οικονομικά στο νοίκι, στα κοινόχρηστα, στην τροφή και στην γραφική ύλη που ΗΔΗ απαιτούνται, αλλά θα έχουμε να δίνουμε και δίδακτρα. Είτε τα παιδιά θα παίρνουνε άτοκα δάνεια (όπως ήδη λένε οι εκπρόσωποι της ΔΑΠ) και να δουλεύουνε παράλληλα, με αποτέλεσμα αφενός μεν να ξεκινάνε την επαγκελματική τους ζωή χρεωμένοι στις τράπεζες και αφετέρου δε να μην έχουνε χρόνο για προσωπική ζωή και καλλιέργεια, αφού το δίπτυχο πανεπιστήμιο-δουλειά λίγα περιθώρια θα αφήνει για κάτι τέτοιο. Ειδικά με ένα δάνειο να κρέμεται πάνω απο το κεφάλι σου. Εν ολίγης πανεπιστήμια θα υπάρχουνε μόνο για όσους μπορούνε να το πληρώσουνε. Ναι ακόμα και το δημόσιο, στο οποίο είναι γνωστό οτι περνάς αφού έχεις ήδη πληρώσει επι 2 χρόνια τουλάχιστον φροντιστήρια και τέτοια.

Ο δεύτερος άξονας αφορά το κράτος. Πως εγώ, σαν πολίτης, να εμπιστευθώ ένα κράτος που κακοδιαχειρίζεται συστηματικά την περιουσία που (κακώς) του εμπιστεύτηκε ο λαός; Πώς ένα τέτοιο κράτος θα είναι ικανό να θεσμοθετήσει ένα σύστημα στο οποίο θα υπάρξουνε ιδιωτικά πανεπιστήμια, τα οποία θα λειτουργούν σωστά, την στιγμή που δεν μπορεί καν να διαχειριστεί τα του οίκου του σωστά; Και ειδικά όταν τα σκάνδαλα οργιάζουνε; Και ειδικά όταν είναι γνωστό οτι υπάρχουνε πελατιακές σχέσεις μεταξύ πολιτών και πολιτικών. Και μάλιστα όσο πιο 'επιφανής' ο πολίτης, τόσο καλύτερες οι πελατειακές σχέσεις και τόσα περισσότερα προνόμια έχουνε οι πολίτες αυτοί. Και να μην γελιώμαστε, πανεπιστήμιο, δεν θα ανοίξω εγώ κι εσύ, αλλά κάποιος που θα τα έχει. Ποιός θα τα ελέγχει; Γιατί η επιτροπή ανταγωνισμού, που υποτείθεται θα έλεγχε την αγορά και τέτοια, είδαμε πως λειτουργεί. Να μην αναφέρω το ακόμα πιο εφιαλτικό σενάριο, να ανοίξει πανεπιστήμιο η εκκλησία! Ο οποίος Χουντόδουλος, ήδη κάνει ελεεινή προπαγάνδα απο τα Μ.Μ.Ε. πόσο μάλλον απο ένα πανεπιστήμιο που του ανήκει. Έτσι στην επόμενη δικτατορία, κανείς δεν θα πάρει χαμπάρι, όλοι θα διαβάζουμε...

Η σύνδεση των δύο αξόνων γίνεται στο γεγονός οτι το κράτος συστηματικά κακοδιαχειρίζεται το δημόσιο, το οποίο τελικώς φτάνει στο σημείο να απαξιώνεται και τελικώς όταν όλοι το έχουνε στην συνείδησή τους σαν κάτι κακό και ζημιογόνο (πράγμα πολλές φορές σωστό, σαν αποτέλεσμα χρόνιας κακοδιαχείρισης) αυτό να ξεπουλιέται σε ιδιώτες ή να χρειάζεται απο δωρεάν (ή χαμηλού κόστους) να το πληρώνεις. Απο τέτοια παραδείγματα, πολλά τα τελευταία χρόνια...

Εν κατακλείδι, δεν με νοιάζουνε και πολύ τα ιδιωτικά σαν θεσμός, γενικά. Ειδικά όμως στην Ελλάδα και με τις παρούσες συνθήκες θα ήτανε καταστρεπτικά. Σε κάθε περίπτωση, το κράτος ας βουτήξει το κεφάλι του στα σκατά που δημιούργησε στα δημόσια πανεπιστήμια, ας τα καθαρίσει όλα, ας λειτουργήσουνε όπως ΠΡΕΠΕΙ να λειτουργήσουνε και μετά βλέπουμε αντικειμενικά αν υπάρχει ανάγκη ή όχι για ιδιωτικά. Προσωπική εκτίμηση; Δεν θα τα χρειαζόμαστε. To be continued...

ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ

Αντιγράφω απο ένα φυλλάδιο που μοιράστηκε απο τους φοιτητές στον δρόμο (ένα απο τα πολλά δηλαδή, απλώς αυτό μου άρεσε). Τροφή για την σκέψη!

Συμπολίτες μας,
Τις τελευταίες εβδομάδες οι φοιτητές έχουμε καταλάβει τις περισσότερες σχολές μας και βγαίνουμε στους δρόμους, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Παιδείας μας και στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Αγωνιζόμαστε για μια Παιδεία που θα είναι δημόσιο αγαθό και στην οποία θα μπορούν να έχουνε πρόσβαση όλοι οι πολίτες, ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης. Για μια Παιδεία που θα είναι στην υπηρεσία ολόκληρης της κοινωνίας κι όχι στην υπηρεσία των λίγων οικονομικών συμφερόντων. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην απαξίωση των πτυχίων μας και στην εργασιακή αβεβαιότητα.
Παρ'όλα αυτά τα τηλεοπτικά κανάλια, όπως και πολλές εφημερίδες, συκοφαντούν τον αγώνα μας. Αρνούνται να προβάλουν τα αιτήματά μας. Παρουσιάζουνε τις πορείες μας ως πορείες μειοψηφιών. Προβάλλουν διαρκώς μεμονομένα επισόδεια που γίνονται παρά την προσπάθειά μας να τα αποτρέψουμε με την περιφρούρησή μας. Πολλά Μ.Μ.Ε. σκοπίμως συκοφαντούν το δημόσιο πανεπιστήμιο για να διαφημήσουν μετά τα ιδιωτικά ως τον "παράδεισο" που θα έρθουν να σώσουν την κοινωνία απο τα δήθεν "απαράδδεκτα" δημόσια. Επιπλέον, θέλουν να παρουσιάσουνε το πανεπιστημιακό άσυλο ως χώρο δήθεν εγκληματικών ενεργειών. Όμως αρνούνται πεισματικά να προβάλουν τις πολιτιστικές και εκπαιδευτικές εκδηλώσεις που κάνουμε όλον αυτόν τον καιρό μέσα στις καταλήψεις μας, κάτι που δεν είναι τυχαίο, καθ'ότι πρόκειται για εκδηλώσεις που είναι το πραγματικό νόημα του ασύλου, γιατί προοθούν την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την δημιουργηκή έκφραση.
Την συγκακριμένη αυτή στάση των Μ.Μ.Ε. δεν την θεωρούμε τυχαία, καθ'ότι συνδέεται με συγκακριμένα ιδιωτικά συμφέροντα που κρύβονται απο πίσω και που θέλουν να ιδρύσουν ιδιωτικά πανεπιστήμια. Παρ'όλα αυτά δεν μας πτοούν. Εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας για Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, έτσι ώστε και οι επόμενες γενιές και τα δικά σας τα παιδιά να έχουν δικαίωμα πρόσβασης στο αγαθό της εκπαίδευσης, δίχως να χρυσοπληρώνουν τα δίδακτρα της ιδιωτικής εκπαίδευσης (των φροντηστηρίων και των ιδιωτικών πανεπιστημίων). Θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας της δημόσιας εκπαίδευσης και σας καλούμε να σταθείτε αλλυλέγγυοι και να μας στηρήξετε. Σας καλούμε να απορίψετε τη συκοφάντηση που επιχειρούν τα δελτία ειδήσεων και να ακούσετε τα αιτήματα και τα οράματά μας.

Αν και εν πολλοίς συμφωνώ με το παραπάνω κείμενο, υπάρχουν κάποια σημεία τα οποία η αντίληψή μου διαφοροποιείται λίγο και θα τα αναπτύξω σε επόμενο post.