CINE-ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Απο τον Παύλο

Πρόταση:

Miami Vice

Ή ελληνιστί οι σκληροί του Μαϊάμι έγιναν ταινία! η επιτυχημένη σειρά σταθμός των 80's μεταφέρεται στηνμεγάλη οθόνη. πρίν αρχίσετε να λέτε για την δεδομένη έλλειψη ιδεών του Hollywood, πρέπει να επισημάνω οτι ο τότε εμπνευστής και παραγωγός της σειράς είναι αυτός που υπογράφει το σενάριο και την σκηνοθεσία. Ποιός είναι; Η αυτού μεγαλειότης Μάικλ Μαν! ένας απο τους σημαντικότερους Αμερικανούς σκηνοθέτες εν ζωή. Προηγούμενες ταινίες του, του ίδιου είδους, το Heat και το Collateral. Ένα αστυνομικό θρίλερ που αξίζει να δείτε ακόμα κιαν δεν είστε φαν του είδους. Παρά την μεγάλη διάρκεια, η ταιία δεν γίνεται βαρετή, ενώ το στυλ και η φωτογραφία είναι απο τα δυνατά σημεία του έργου όσο και του σκηνοθέτη γενικότερα. Όποιος πιστεύει οτι θα πήξει στο πιστολίδι κάνει λάθος, οι χαρακτήρες έχουν βάθος και ενσαρκόνονται αρκετά καλά απο τους Κόλιν Φάρελ και Τζέιμι Φοξ, οι οποίοι όμως δεν είναι και οι Αλ Πατσίνο και Ρόμπερτ Ντε Νίρο του Ηeat.

Αντιπρόταση:

Flyboys

Στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο οι Ηνωμένες Πολιτείες ήτανε ουδέτερες... Όλες; Όχι, μια μικρή ομάδα ωεαρών αμερικανών αντιστέκεται σε αυτό το 'λάθος' της χώρας τους και κατατάγεται σε μια αεροπορική ομάδα αυτοκτονίας των γάλλων just to get some action! Φυσικά και 'γράφουν ιστορία'...

Και για την αντιγραφή
Θείος Άρης

ΕΚΘΕΣΗ ΚΟΜΙΚ ΠΡΟΒΛΗΤΑ 2006

Απο σήμερα αρχίζει η έκθεση κόμικ στην 2η προβλήτα του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, όπου θα παρουσιάζονται διάφορες δουλειές ελλήνων αλλά και Ισπανών κι απ'ότι φαίνεται ο ήρωας της έκθεσης θα είναι ο Δον Κιχώτης. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκευθείτε το επήσημο site της έκθεσης που είναι www.provlita2006.gr όπου και θα μάθετε περισσότερα. Εννοείται οτι θα πάω, το θέμα είναι ποιά ή ποιές μέρες, καθότι έχει και happenings απ'όσο είδα, σε διαφορετικές μέρες. Είδομεν, περισσότερα σε νέο post αφού θα την έχω επισκευθεί!

CINE-ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Σήμερα θα σας παρουσιάσω τον φίλο μου τον Παύλο, ο οποίος κάθε εβδομάδα (ελπίζω!) θα κάνει μια πρόταση και μια αντιπρόταση για τις νέες ταινίες που θα βγαίνουνε κάθε εβδομάδα στους κινηματογράφους. Βεβαίως η κρίση του είναι υποκειμενική, όπως του κάθε ανθρώπου και αποτελούν προτάσεις κι όχι κριτική ταινιών. Ο καθένας έχει το δικό του πρίσμα και δική του οπτική γωνία κι απλώς εδώ παρουσιάζεται μια απο τις πολλές που υπάρχουνε. Οπότε θα παρακαλούσα εκ των προταίρων να μην υπάρξουνε κακεντρεχή σχόλια, η παρουσίαση των διαφορετικών οπτικών γωνιών είναι δεκτή, αλλά όχι και η κακεντρέχεια. Πάνω απ'όλα, όπως λέει κι ο ίδιος, δεν θέλει να θεωρηθεί κριτικός κινηματογράφου. Επίσης θα ήθελε να ευχαριστήσει εμένα για την παραχώρηση του χώρου, την μητέρα του, τον πατέρα του κι άλλους ακόμα αλλά κόβονται όλοι πλην εμού! :Ρ Και ξενικάμε με την πρόταση και αντιπρόταση αυτής της εβδομάδας.

Πρόταση (όπως ακριβώς μου τα γράφει ο Παύλος):

Ten minutes older: The trompet

Η ταινία της εβδομάδας είναι στην ουσία 7 ταινίες μικρού μήκους, οι οποίες ασχολούνται με το πέρασμα του χρόνου. 7 διαφορετικοί σκηνοθέτες δίνουν με τον δικό τους τρόπομια οπτική για το πέρασμα του χρόνου κι όχι μόνο. Άλλωτε επιτυχημένα κι άλλωτε όχι το αποτέλεσμα παραμένει ενδιαφέρον, δεδομένου οτι έχουμε να κάνουμε με σκηνοθέτες διφορετικών σχολών αλλά και νοοτροπίας. Αυτοί είναι: Άκι Καουρισμάκι, Βίκτορ Ερίθε, Βέρνερ Χέρτζοκ, Τζίμ Τζάρμους, Βιμ Βέντερς, Σπάικ Λι και Τσεν Κάιγκε. Το προτότυπο στοιχείο της ταινίας, είναι οι οι μελωδίες της τρομπετίστικης τζάζ που χωρίζουνε τις ταινίες, εξού και το δεύτερο μισό του τίτλου. Όσοι έχουν δεί και τους άρεσαν οι ταινίες όπως το All the invisible children, Coffee and cigaretts και Eros να μην την χάσουνε. Οι υπόλοιποι δοκιμάστε το, ποτέ δεν ξέρετε.

Αντιπρόταση

Garfield:A tale of two kitties

Δυστυχώς η πρώτη απαράδεκτη ταινία είχε αρκετή εισπρακτική επιτυχία ώστε να γυριστεί και δεύτερη. Εντελώς παιδική και ανούσιαμ απέχει χιλιόμετρα απο τον Garfield του κόμικ, ο οποίος είναι ο κυνικότερος γάτος που έχω δεί! Μην χάσετε μιάμηση ώρα (uncle aris sais:και 7 ευρώ) δεν το αξίζει καθόλου...

TRIBUTE TO PINK FLOYD

Χθές είχε στο ξυλουργίο του Μύλου, αφιέρωμα στους τεράστιους Pink Floyd. Το αφιέρωμα σύμφωνα με την σχετική διαφήμηση, θα είχε συναυλία και οπτικοακουστικό υλικό, τελικώς όμως είχε μόνο συναυλία. Έπαιζε ένα συγκρότημα με πολλά θα έλεγα μέλη, 9 άτομα συνολικά νομίζω, τα σπουδαιότερα τραγούδια τους. Εκτελεστικά ήτανε καλά, εκτός απο την φωνή, η οποία ητανε φορές που η ελληνική προφορά των αγγλικών στίχων ήτανε έντονη, χαλώντας ελαφρώς το όλο feeling του τραγουδιού. Κατα τ'άλλα ο χώρος ήτανε γεμάτος με κόσμο και η σκηνική τους παρουσία καλή, μάλιστα είχανε και δυο κοπέλες στην σκηνή, οι οποίες εκτός απο τα δεύτερα φωνητικά που κάνανε, όπου χρειαζότανε, λικνίζονταν ρυθμικά συνοδεύοντας το τραγούδι. Ωραία πράγματα! ;) Μετά βρεθήκαμε με τον Παύλο και μια σειρά του, τον Νίκο και πήγαμε για μια ακόμα μπύρα σε ένα μαγαζί που έπαιζε glam/poser rock. Εκεί βρήκαμε και κάτι φοβερούς τύπους που ήτανε λες και ξεπήδησαν απο video clip των 80's με μακριά αφάνα χαίτη, κολλητά τζήν και T-shirt και χαιμαλιά να κρέμονται στον λαιμό. Μιλάμε για μυθικές εποχές και μυθικό style! Εκείνες ήτανε εποχές!

BIRDS

Χθές πήγα στην βιβλιοθήκη το ΑΠΘ για διάβασμα και στο διάλειμα που έκανα έτυχε να έχουνε μαζευτεί πάρα πολλά πουλιά στον ουρανό, ακριβώς απο πάνω απο την βιβλιοθήκη και την ώρα που έδυε ο ήλιος, προσφέροντας ένα παράξενο κι οπωσδήποτε εντυπωσιακό θέαμα. Τυχερός ήμουνα που έκανα διάλειμα εκείνη την ώρα και που έιχα την φωτογραφική μαζί μου κι έτσι τράβηξα μερικές πολύ ωραίες φωτογραφίες κι εδώ μοιράζομαι 3 απο αυτές μαζί σας. Ελπίζω να σας αρέσουνε!

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΜΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ

Αύριο είναι η Ευρωπαϊκή μέρα χωρίς αυτοκίνητο. Δηλαδή αύριο οι δρόμοι των Ελληνικών πόλεων θα πρέπει να είναι όπως στην φωτογραφία πάνω, όπου είναι τραβηγμένη την ίδια μέρα στην Γερμανία. Ποτέ;;; Η ενημέρωση είναι ελλιπέστατη, ούτε στο ραδιόφωνο άκουσα τίποτε ιδιαίτερο, ούτε πολλές αφίσες είδα ούτε τίποτε αξιόλογο. Οι περισσότερες αφίσες που είδα ήτανε μέσα στα αστικά, οπότε ενημερώνονταν αυτοί που ούτως ή άλλως δεν θα χρησιμοποιούσανε αυτοκίνητο και λίγες αφίσες στα κεντρικά σημεία που περπατά ο κόσμος. Με δυο λόγια ένας θεσμός που θα μπορούσε να είναι αφορμή να απολαύσουμε όλοι μια μέρα στην πόλη, χωρίς πολύ καυσαέριο, χωρίς θόρυβο και χωρίς μποτιλιάρισμα και πού ξέρεις, μπορεί και να μας άρεζε, σαμποτάρεται απο την ίδια την πολιτεία. Αλλά πραγματικά θα ήτανε όμορφο μια μέρα να μπορούμε όλοι να περπατήσουμε πεζοί στην άδεια Τσιμισκή και στην λεωφόρο Νίκης και να απολαύσουμε την άπλα που μας στερούνε καθημερινά τα αμάξια που είναι παρκαρισμένα στο ούτως ή άλλως στενά πεζοδρόμια...

LONDON, LONDON

Σήμερα γύρισε η μητέρα μου απο Λονδίνο, όπου είχε πάει για μερικές μέρες διακοπές με μια φίλη της. Απ'ότι μου είπε πέρασε πολύ ωραία! Πήγε και είδε τους Stomp στο Λονίνο, όπου εκεί δίνουν παραστάσεις σε μόνιμη βάση, και πήγε και σε μια θεστρική παράσταση του φαντάσματος της όπερας, το οποίο παίζεται για 20 συναπτά έτη στο ίδιο θέατρο. Τα σκηνικά απ'ότι μου είπε ήτανε φανταστικά και δίνανε πολύ στην παράσταση. Ακόμα πήγε και σε μια τεράστια gallery, την tate, η οποίο ξεκίνησε φιλοξενώντας 65 έργα και τώρα φτάνει τα 65.000. Οπότε μιλάμε για έναν χώρο με πολλά πατώματα και ο οποίος φιλοξενεί έργα των σημαντικότερων καλλιτεχνών παγκοσμίως. Και βεβαίως είχε και έργα καλλιτεχνών μικρότερου βεληνεκούς, μου είπε και λίγο για κάτι βρετανούς ζωγράφους της Βικτοριανής εποχής, οι οποίοι ήτανε ρεαλιστές και ζωγραφίζανε με πολλούς συμβολισμούς στους πίνακές τους. Εννοείται οτι τα πάντα ήτανε πανάκριβα, αλλά σίγουρα υπήρχανε και πολλά και διαφορετικά πράγματα να δούνε, ακόμα και περπατώντας στους δρόμους. Και βέβαια έφερε μαγνητάκια ψυγείου και κούπες καφέ για να εμπλουτιστεί η οικογενιακή μας συλλογή. Κι ακόμα μια μεγάλη toblerone την οποία θα ξεκάνω με μεγάλη μου χαρά λίαν συντόμως ;)

Δ.Ε.Θ

Χθές είπα να πάω κι εγώ στην Δ.Ε.Θ. να την δώ. Λίγο οτι είχα πολλά χρόνια να πάω, λίγο και η επιστροφή μου στα πάτρια, οπότε είπα να πάρω μια καλή δόση Θεσσαλονίκης, όντας κάτι τυπικό Θεσσαλονικιώτικο, ήθελαν να πάνε και οι φίλοι μου, ε τελικώς πήγα. Πολύς κόσμος, βαβούρα και συνοστισμός, χωρίς τίποτε το ιδιαίτερα ενδιαφέρον για να πώ την αλήθεια. Βέβαια την πετύχαμε στα τελιώματά της, καθότι αύριο κλείνει, οπότε ίσως να είναι για αυτό. Γενικά περισσότερο μου φάνηκε σαν ένα κοινωνικό happening, παρά σαν μια πραγματικά διεθνής έκθεση. Άσε που πουλούσαν μαξιλάρια στα περισσότερα περίπτερα. Λαική εμποροπανήγυρης δηλαδή! Βέβαια δεν την είδα όλη, πήγαμε σχετικά αργά, οπότε μετά απο κάποια ώρα αρχίσανε να κλείνουνε και τα περίπτερα σιγά σιγά. Πάντως μια σοβαρή έκθεση μοτοσυκλέτας δεν είδαμε (που θα με ενδιέφερε πολύ ας πούμε) αλλά και γενικότερα όσα είδα απευθήνονταν κυρίως σε επαγγελματίες και λιγότερο σε απλούς επισκέπτες όπως εγώ και όπως μάλλον οι περισσότεροι που πήγαν, θα έλεγα. Για 'κοσμικό' γεγονός επομένως καλό, ίσως και για μια έκθεση που απευθήνεται σε επαγγελματίες. Αλλά σαν διεθνή έκθεση που αφορά το κοινο... Εκτός κι αν ήθελες να αγοράζεις μαξιλάρια να κάνεις την προίκα σου :Ρ

EVERY NIGHT DREAMS...

Με αφορμή το χθεσινό post, σκεύτηκα οτι θα ήτανε καλή ιδέα να δημιουργήσω ένα νέο blog, ανοιχτό για όποιον ενδιαφέρεται στο οποίο ο καθένας θα μπορεί να κάνει post, ότι όνειρο είδε το βράδυ που πέρασε και του έκανε εντύπωση , τον αναστάτωσε, τον στοίχιωσε τις επόμενες μέρες, τα όνειρα που όταν ξυπνάμε ήτανε σαν να τα ζήσαμε στ'αλήθεια. Η διεύθηνση του blog είναι www.everynightdreams.blogspot.com και το μόνο που έχετε να κάνετε αν ενδιαφέρεστε να μπορείτε να κάνετε post κι εσείς, είναι να μου στείλετε ένα mail, ώστε να δεχτείτε την ανάλογη πρόσκληση. Πιστεύω οτι διαβάζοντας το πρώτο post αλλά και τον τίτλο του blog, θα καταλάβεται το ύφος του. Το mail μου είναι το 8eios.arhs@gmail.com οπότε περιμένω τα δικά σας mail!

ΥΓ:Το blog ακόμα δεν είναι στημένο πλήρως, καθότι ο χρόνος μου είναι κάπως περιορισμένος τελευταία, αλλά θα γίνουν όλα σιγά σιγά. Κι έπειτα είμαι ανοιχτός και σε δικές σας προτάσεις αφού στην ουσία θα ανήκει σε όλους μας.

ΟΝΕΙΡΟ...

Προχθές έιδα ένα πολύ περίεργο όνειρο, ήμουνα λέει μπροστά σε έναν τοίχο ο οποίος υψωνότανε μπροστά μου και χώριζε την περιοχή στην οποία ήμουνα σε δύο κομμάτια. Αυτό στο οποίο ήμουνα ήτανε ηλιόλουστο και επίπεδο, με χορτάρι και ένα δροσερό αεράκι, το άλλο δεν το έβλεπα... Αλλά ήθελα να φύγω απο εκεί που ήμουνα. Γιατί είχα καταλάβει οτι όσο ωραίο κι αν ήτανε το κομμάτι μου, εκεί πέρα έμενα στάσιμος και απλώς σπαταλούσα τον χρόνο μου μη κάνοντας τίποτα. Κι αυτό με στεναχωρούσε βαθειά, με πλήγωνε. Και ήξερα οτι απο το άλλο μέρος του τοίχου, θα λυτρωνόμουνα απο αυτήν την όμορφη απραγία. Και προσπαθούσα απεγνωσμένα να σκαρφαλώσω στον τοίχο, που όμως δεν προσέφερε κανένα πιάσιμο, ή βοήθεια για να σκαρφαλώσεις πάνω του. Κι όσο και να προσπαθούσα, τόσο πιο ανύμπορος ένιωθα και τόσο πιο νευρικός γινόμουνα απο την συνειδητοποίηση αυτού του πράγματος. Στο τέλος έβαλα τα κλάματα στην βάση του τοίχου, απο την απογοήτευσή μου και την πίκρα μου που δεν θα μπορούσα να ζούσα την αληθινή ζωή. Το πρωί ξύπνησα με μια βαθιά μελαγχολία που ακόμα κρατάει μέσα μου... Περαστικά στο υποσυνείδητο...

ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ

Χθές βγήκα με μια φίλη και παλιά συνάδερφο απο τον ΟΤΕ και μου είπε οτι υπάρχει μια υπηρεσία στην Θεσσαλονίκη όπου τους τηλεφωνείς και έρχονται σπίτι σου, φέρνουνε σακούλες για πλαστικό, γυαλί αλουμίνιο και χαρτί και όταν τις γεμίσεις τους ξανατηλεφωνείς και έρχονται να τις πάρουνε. Επομένως δεν έχουμε πλέον την δικαιολογία οτι δεν κάνουμε ανακύκλωση διότι ο ειδικός κάδος είναι μακριά απο το σπίτι μου, πέρα απο το οτι βαριόμαστε. Κι επίσης μου είπε και μια ιστορία, όπου προσπάθησε να κινητοποιήσει κι όλη την πολυκατοικία της να κάνει ανακύκλωση, με τραγικά όμως αποτελέσματα. Σε πρώτη φάση βγήκανε κάποιες γειτόνησές της και διαμαρτυρηθήκανε γιατί θα δημιουργούσε τάχα μου εστίες βρωμιάς. Στην συνέχεια ανακάλυψε οτι ο καθένας πέταγε στις ειδικές σακούλες ότι ήθελε, χωρίς να διατηρεί τον διαχωρισμό των υλικών κι ακόμα χειρότερα πετούσε και τρόφιμα ή ότι άλλο σκουπίδι είχε, με αποτέλεσμα πραγματικά να δημιουργείται βρωμιά. Τελικώς εγκατέλειψε την προσπάθεια, αλλά πραγματικά είναι κρίμα σε προσωπικό επίπεδο να υπάρχει κόσμος τόσο αδιάφορος για τέτοιου είδους θέματα. Όπως και να έχει το τηλέφωνο της εν λόγω υπηρεσίας είναι 2310 494507 και υποθέτω οτι κάτι αντίστοιχο έχει και στην Αθήνα, ένα τηλέφωνο σε υπηρεσίες καταλόγου θα το επιβεβαιώσει ή θα το διαψεύσει.

ΣΥΜΕΩΝ!!!

Σήμερα βρέθηκα με τον πολύ καλό μου φίλο, συνφοιτητή και πρώην συγκάτοικο, τον Σίμο, ο οποίος αυτόν τον καιρό είναι καταδικασμένος να 'υπηρετεί' την μαμά πατρίδα. Σκέτη πίκρα απ'ότι μου είπε, έχει πάεσι και σε έναν ζόρικο λόχο στην Καλαμάτα και τρώει χώσιμο! Σκέτο χάσιμο χρόνου δηλαδή, το μόνο που μου είπε ήτανε:'φίλε, κοίτα να αποφύγεις με κάθε τρόπο τον στρατό ξηράς' Αυτό βέβαια σκόπευα να το κάνω κι εγώ, αν θα πήγαινα κάπου δηλαδή θα προτιμούσα να ήτανε ναυτικό και μόνο αυτό. Το κακό ήτανε οτι βρεθήκαμε για πολύ λίγο καθ'ότι έπρεπε να φύγει πολύ σύντομα για να γυρίσει πίσω, οπότα το ότι είπαμε ήτανε σε πολύ βιαστικό κλίμα και επιγραμματικά. Ούτε για την Βαρκελώνη του είπα πολλά (έχω να τον δώ απο τότε που έφυγα) ούτε για την φρίκη που τρώει μου είπε πολλά, γενικά είπαμε σύντομα τα νέα μας, για την σχολή μας, τα σχέδιά μου (διότι τα δικά του μέσα στον στρατό είναι τα εξής φαντάζομαι:Να τελιώνω :Ρ) Πάντως πολύ χάρηκα που τον είδα μετά απο τόσο καιρό κι επιβεβαιώθηκε το οτι δεν έχει σημασία πόσο καιρό έχει να δείς κάποιον, αν είναι καλός φίλος, όλα παραμένουνε ίδια. Γελάσαμε, πειραχτήκαμε και ήτανε όμορφα. Κι αν υπήρχε κι άλλος χρόνος, θα πηγαίναμε και για καμμιά ρετσίνα ή τσιπουράκι φαντάζομαι. Δεν πειράζει, την επόμενη φορά! Ελπίζω δηλαδή :Ρ

STOMP IT AGAIN!!!

Χθές πήγα στην συναυλία των stomp που κάνανε και στην Θεσσαλονίκη μαζί με τον Παύλο και τον Παναγιώτη, έναν φίλο που είχα πολύ καιρό να δώ επίσης. Μιλάμε έχω φάει κόλλημα με το εν λόγω γκρούπ. Είναι το thrash look το οποίο λατρεύω και εννοείται ο ρυθμός που σε ξεσηκώνει. Δεν υπάρχει πιο δυνατό συναίσθημα από το επιθετικό χτύπημα του ποδιού στο πάτωμα μετά απο ένα σάλτο, κλείνοντας μια χορευτική κίνηση, που βγάζει έναν δυνατό και μπάσσο ήχο που δονεί τα πάντα γύρω σου, μαζί με σένα... Απλώς καταπληκτικοί για άλλη μια φορά... Και βεβαίως για άλλη μια φορά θα γκρινιάξω για τα καθίσματα που υπήρχανε εκεί όπου ο κόσμος έπρεπε να χοροπηδάει και τα σπάει υπο τους ρυθμούς των τενεκέδων και των σκουπόξυλών τους! Πολύ πρωτόγονοι ρυθμοί, θα το πώ ξανά υπάρχουνε στιγμές όπου η παράσταση μοιάζει με τελετουργικό πολεμικό χορό κάποιας αφρικανικής φυλής, νεύρο, ένταση, επιθετικότητα και άναρθρες κραυγές. Απλώς τα σπάνε! Αν δεν τους έχετε δεί, θα είναι εδώ μέχρι και τις 8 του μηνός. Μια συμβουλή: Μη τους χάσετε!

ΜΟΤΟΣΑΚΟ!!!

Χθές λοιπόν πήρα την πρώτην μου εργοστασιακή μηχανή και μόλις έχει δρομολογηθεί η καριέρα ενός νέου πιλότου, όπως θα έλεγε και ο Paul απο το Joe Bar team! Vespa του 1986 παρακαλώ, 125cc και εννοείται διχρονίλα, και λάδια κι όλα τα σχετικά! Αντικειμενικά μπορεί να είναι κακάσχημο, αλλά για κάποιο μυστηριώδη λόγο εγώ την βλέπω πανέμορφη! Βέβαια ακόμα μένουνε κάποια διαδικαστικά να γίνουνε, σχετικά με την μεταβίβαση και να το ασφαλίσω, τόσο αυτό, όσο και εμένα, δηλαδή να αγοράσω κράνος και τα σχετικά. Οι οποίες βέβαια διαδικασίες θα καθυστερήσουνε λίγο λόγο εξεταστικής (που'σαι Ματίνα να δείς τι ΘΥΣΙΕΣ κάνω για το διάβασμα!) αλλά μετά, μόνο έξω θα είμαι και θα γράφω χιλιόμετρα! Άντε καλοτάξιδο και με ασφάλεια!

ΜΙΚΡΟ

Χθές πήγα στην συναυλία των Μίκρο που γίνεται στα πλαίσια του Παρά θίν'αλός στο στρατόπεδο Κόδρα στην Καλαμαριά. Βέβαια παίζανε κι άλλα ονόματα την ίδια μέρα, αλλά τόσο εγώ όσο και ο φίλος μου ο Παύλος με τον οποίο πήγα, είμασταν εκεί κυρίως για τους Μίκρο. Την βραδιά την άνοιξαν οι Ρόδες, των οποίο το κύριο μέρος το χάσαμε, καθ'ότι φτάσαμε αργά. Καλές οι ρόδες, δυναμικές και με ένα κάρο κόσμο στην σύνθεσή τους :Ρ Μετά βγήκε ο Παύλος Παυλίδης, κιθαρίστας και δεύτερα φωνητικά των μυθικών Μωρών στη Φωτιά και των επίσης γνωστών Ξύλινων Σπαθιών. Έπαιξε σχετικά λίγο καμμιά μια, μιάμιση ώρα, το οποίο δεν μας πείραξε και πολύ μιας και αμέσως μετά βγήκαν οι Μίκρο. Αυτό που πρέπει να πώ για τους Μίκρο είναι οτι ενώ δεν έχω ούτε ένα cd τους σπίτι μου κι ακόμα κι αν είχα αμφιβάλω αν θα τους επέλεγα ποτέ να τους ακούσω μόνος μου, είμαι φανατικός των live που δίνουνε. Τα άτομα βγάζουνε τόση ενέργεια που με ότι διάθεση και να πας, δεν υπάρχει περίπτωση να γλυτώσεις το χοροπηδητό και το ξελαρύγγιασμα. Μόνο χοροπηδάγαμε, παρ'όλο που κάποια φάση ήρθε η αστυνομία και χαμήλωσε η μουσική (αν είναι δυνατόν! Συναυλία και να χαμηλώνει η μουσική! ΕΛΕΟΣ!!!) Βέβαια μετά επανήλθε στα επίπεδα που έπρεπε και στο τραγούδι μέσα στα μάτια ανοίξαμε και τα νερά κι έγεινε ΧΑΜΟΣ!!! Την επόμενη φορά ελπίζω μόνο να παίξουνε περισσότερο! Ευτυχώς που κάνουνε και live όλη την ώρα, οπότε το να τους ξαναδούμε προβλέπεται χαλαρά!

ΕΝ ΝΗΣΟ REMEZZO

Προχθές πήγα με τον φίλο μου τον Τάσο στην καλύτερη καφετέρια της Θεσσαλονίκης. Τουλάχιστον την πιο ήσυχη και με την καλύτερη θέα. Έχει και φθηνό καφέ! Είναι η πρώτη φορά που πάω εκεί μετά τον ερχομό μου απο Βαρκελώνη και πολύ χάρηκα που ξαναπήγα. Εκεί έχω περάσει πολλές ώρες, έχω πάει πολύ και σημαντικό (για μένα πάντα) κόσμο απο εκεί και γενικά το μέρος το θύμάμαι πάντα με μια γλυκιά τεμπελιά... Ίσως φταίει το οτι η θέα στην θάλασσα είναι καταπληκτική, ίσως οτι ο κόσμος είναι άνετος και χαλαρός και επίσης έχει κάθε λογής ηλικίες, απο πιτσιρικάδες 13-14 χρονών, μέχρι παντρεμένους με παιδιά και κατα καιρους και κάνα παππού με την γιαγιά του, που έρχονται να πιούν το καφεδάκι τους... Κατα τ'άλλα τα τελευταία νέα είναι ευχάριστα. Η μάνα μου λείπει διακοπές και είμαι μόνος μου σπίτι, ενδέχεται μέσα στην εβδομάδα να αποκτήσω κάτι που ήθελα πολύ καιρό, σήμερα και Τετάρτη έχει συναυλίες και χθές πέρασα ενα πολύ ωραίο βράδυ. Κανονίζουμε και πιτσόμπυρα με τους κολλητούς μεσοβδόμαδα και γενικά όλα βαίνουνε καλώς! Να πάει καλά και το διάβασμα μόνο...