ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ

Χθές που λέτε έφευγαν από την Βαρκελώνη η Emily, η Vaida και η Ruta (από πάνω προς τα κάτω στις φωτογραφίες) Οι δύο τελευταίες είναι από Λιθουανία και η Emily απο ΗΠΑ και πιο συγκεκριμένα απο Τέξας αλλά σπουδάζει Ν.Υόρκη. Οπότε όπως καταλαβαίνετε είχαμε αποχαιρετιστήριο πάρτυ, το οποίο μάλλον είναι το πρώτο από αυτά που θα ξεκινήσουνε να γίνονται καθώς το καλοκαίρι έφτασε και σιγά σιγά όλοι γυρνάνε στα πάτρια εδάφη (εκτός απο τους συνήθεις ύποπτους δηλαδή, χεχεχε) Έτσι πήγαμε στην παραλία, όπως πάντα, ένα κάρο άτομα και αράξαμε με κιθάρες και αλκοόλ βεβαίως βεβαίως. Μερικοί κάνανε και μπάνιο και μπουγελώσανε και κάποιους, μετά κυλιστήκανε στην άμμο κι άλλα τέτοια εύχαρα. Πάντως κρίμα που φύγανε, ειδικά η Ruta, που την συμπαθούσα πολύ. Είχε πλάκα μ'αυτήν γιατί για κάποιο λόγο της αρκούσε μόνο να με βλέπει για να ξεκαρδίζεται στα γέλια. Πόσο μάλλον όταν έλεγα ή έκανα οτιδήποτε αστείο. Τόσο που κάθε φορά της πονούσε το στομάχι και τα μάγουλα. Τι να πείς;;; Όπως και να'χει τις αποχαιρετήσαμε αλλά ελπίζω να δεχτούν την πρόσκησή μου για να έρθουν Ελλάδα και να περάσουν κι απ'τα μέρη μου. Αντίστοιχα κι εγώ πήρα πρόσκληση για Ν.Υόρκη και ανυπομονώ αφάνταστα να βρεθώ στο Αμέρικα!

ΠΑΡΤΥ ΣΤΗΝ ΤΑΡΑΤΣΑ

Χθές το βράδυ πήγα στο σπίτι του Klaas, ο οποίος φαίνεται στα δεξιά με σταυρωμένα χέρια, όπου μαζευτήκαμε πολλοί ερασμίτες για ποτά, κουβεντούλα και γενικότερα ένα χαλαρό παρτάκι στην ταράτσα της πολυκατοικίας του. Αρχικά ήμασταν λίγοι και κάποιος είχε μαγειρέψει μακαρόνια, με μια ομολογουμένως περίεργη σάλτσα, που παρ'όλα αυτά ήταν πολύ νόστιμη. Με το πέρασμα της ώρας όμως άρχισε να καταφτάνει κόσμος, όπως βλέπετε και στην φωτογραφία και να φανταστείτε οτι μετά ήρθαν κι άλλοι. Έτσι απλωθήκαμε στην ταράτσα, πίνοντας μπυρίτσες και απολαμβάνοντας το αστικό τοπίο :P Τελικώς εγώ την έκανα νωρίς καθώς ήμουνα κομμάτια, αφού χθές βοηθούσα τη μάνα μου στο κουβάλημα των βαλιτσών οι οποίες ζυγίζανε κάμποσο, μιας και τα περισσότερα απο τα υπάρχοντά μου τα έστειλα Ελλάδα μέσα σε αυτές. Πάντως ήτανε πολύ ωραία και τώρα που σιγά σιγά φεύγουνε όλοι κάτι μου λέει οτι κάθε νύχτα όλο και κάτι τέτοιο θα κάνουμε :D

ADEU MADRE

Σήμερα έφυγε η πολυαγαπημένη μου μητέρα απο Βαρκελώνη, μετά από 5 μέρες διακοπών, όπου βέβαια ξεποδαριαστήκανε (παίζει να χάσανε και κάνα κιλό :P) Τους άρεσε πάρα πολύ απ'όσο είπανε, αλλά βέβαια αυτό δεν είναι κι ακριβώς επιλογή, μιας και είναι τόσο όμορφη πόλη που είναι σχεδόν αδύνατον να μην αρέσει σε κάποιον που την επισκέπτεται σαν τουρίστας. Πετάγανε σήμερα το απόγευμα και τις πήγα στο αεροδρόμιο, αυτήν την διαδρομή πόσες φορές την έχω κάνει και πόσες ακόμα θα την κάνω, είναι άγνωστο, όπου τους αποχαιρέτησα κι ευτυχώς αποφύγαμε τα σκηνικά τύπου Μάρθα Βούρτση που αποχαιρετά τους μετανάστες. Τώρα αρχές Aυγούστου θα έρθει κι ο πατέρας μου αλλά μέχρι τότε διακοπούλεεεεεεεεεες! :D

FIGUERES-ΜΟΥΣΕΙΟ DALI

Χθές πήγαμε με τη μάνα μου και την παρέα της στο χωριό Figueres, όπου είχε γεννηθεί ο Dali και τώρα εκέι βρίσκεται το μουσείο με κάποια απο τα έργα του. Ο δρόμος είναι κανα 2 ωρίτσες με τρένο, με μια διαδρομή που περνά απο την Ισπανική ύπαιθρο και οπωσδήποτε είναι πολύ ευχάριστη. Το μουσείο ήτανε αρκετά μεγάλο και είχε αρκετά έργα του, κάποια απο αυτά αρκετά διάσημα, αλλά τα περισσότερα ήτανε μάλλον άγνωστα στο ευρύ κοινό. Είχε πολλά σχέδιά του και κάποια κοσμήματα, καθώς και πίνακές του απο τα πρώτα χρόνια, όπου τα έργα του ήτανε κυβικά ή και ρεαλιστικά, αν είναι δυνατόν!!! Πάντως πολλοί τον έχουνε κατηγορίσει για τσαρλατάνο και οτι κορόιδευε τον κόσμο (που μέχρι ενός σημείου πιστεύω κι εγώ οτι είναι αλήθεια) και γενικά όσοι σπουδάζουνε καλών τεχνών και έχω κουβεντιάσει μαζί τους, δεν τον έχουνε και σε πολύ εκτίμηση. Πάντως κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί οτι τύπος έχει ΦΟΒΕΡΟ χέρι. Κάποιοι πίνακές του σε αφήνανε πραγματικά άφωνο από τις λεπτομέριες, τον πλουραλισμό των χρωμάτων και την αληθοφάνεια της εικόνας, άσχετα με το οτι απεικονίζανε ένας θεός ξέρει τι. Όπως και να έχει όμως είναι κάτι που ο καθένας θα έπρεπε να δεί με τα μάτια του διότι είναι μια οπτική απόλαυση.

SAN JUAN!!!

Μόλις επέστρεψα απο την γιορτή δρόμου που κάνουνε σε όλη την Ισπανία προς τιμή του San Juan. Πήγα παραλία, όπως όλος ο κόσμος, όπου είχε ένα κάρο πυροτεχνήματα να σκάνε συνεχώς, κάνοντας την κατάσταση να μοιάζει με εμπόλεμη ζώνη του Βιετνάμ (όσο αναφορά το ακουστικό κομμάτι και μόνο) όπου βρέθηκα με τους φίλους μου απο το erasmus. Στην παρέα ήτανε και οι συγκάτοικες του φίλου μου Samiuel, η Sara που είναι Καταλάνα Βαρκελωνέζα και η Caro, εκ του Carolina, απο την Κολομβία που έχω να πώ οτι κερδίσανε με χαρακτηριστική άνεση τις εντυπώσεις μου. Την γιορτή αυτή που λέτε την κάνουνε χωρίς κανέναν ιδιαίτερο λόγο, δηλαδή που ρώτησα την Sara απο πού προέρχεται αυτή η γιορτή, δήλωσε άγνοια κι όταν στη συνέχεια ρώτησα 'τότε γιατί την κάνετε;' η απάντηση ήταν το προφανές 'γιατί όχι;' Κατάλαβες φίλε μου; Έτσι χωρίς λόγο και αιτία χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την Ισπανία πάνε στις παραλίες, κάνουνε το μπανάκι τους, ακούνε τη μουσικούλα τους, βλέπουνε τα πυροτεχνήματά τους και περνάνε καλά, πίνοντας βεβαίως και γεναίες ποσότητες αλκοόλ (να μη ξεχνιόμαστε) Πάντως η γιορτή δεν κράτησε πολύ για μένα γιατί αφενός ήμουνα κουρασμένος κι αφετέρου και η μάνα μου κουράστηκε γρήγορα και έπρεπε να φύγω για να την βρώ και να επιστρέψουμε μαζί σπίτι καθ'ότι δεν ξέρει ακόμα τα κατατόπια. Ελπίζω μόνο να τις ξαναδώ τις κοπέλες, μιας και τις συμπάθησα ;)

MADRE

Σήμερα έφτασε η μάνα μου με τις φίλες της Βαρκελώνη να με δεί και να πάρει τον αέρα της. Ξενυχτισμένες αλλά θέλανε οπωσδήποτε βόλτα πρίν πάνε για ύπνο για να είναι φρέσκες το βράδυ που έχει μια τοπική fiesta στην παραλία. Έτσι πήγαμε για καφέ σε ένα μαγαζί απέναντι από τον καθεδρικό και μετά βολτάραμε στο Barri Gótic μέχρι που περπατώντας φτάσαμε pl.Reial όπου κάτσαμε για φαί και μερικές φωτογραφίες όπως αυτή που βλέπετε εδώ. Αφού φάγαμε πήραμα τα μπογαλάκια μας απο το ξενοδοχείο που θα μείνουν οι φίλες της μάνας μου και ξεκινήσαμε για το σπίτι, όπου ήτανε λίγο ταλαιπωρία μιας και δεν βρίσκαμε ταξί εύκολα. Τελικώς φτάσαμε και πέσανε για ύπνο, όσο εγώ βρήκα την ευκαιρία να γράψω το post αυτό.

Quiz:Ποία απο τις εικονιζόμενες είναι η μάνα μου; (οι γνωρίζοντες την απάντηση δεν έχουνε δικαίωμα σημετοχής)

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΜΕΡΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ (;)

Χθές που λέτε κατάβηκα κέντρο να δώ για σκηνή και σακίδιο, άλλωστε καλοκαίρι έρχεται και κάπου πρέπει να πάμε διακοπές κι εμείς, έτσι. Μετά είχα σκοπό να πάω Arc de Triumf να αράξω και να ακούσω μουσική, άντε ίσως και να διαβάσω λίγο. Αλλά περνώντας μπροστά απο τον καθεδρικό της Βαρκελώνης βλέπω μια σκηνή στημένη, έναν τύπο να τραγουδάει και πολύ κόσμο γύρω τριγύρω, οπότε λέω για κάτσε να δώ τι παίζει. Μετά γνώρισα μια Ισπανίδα και μου είπε οτι σήμερα είναι η ευρωπαική μέρα μουσικής, κάτι το οποίο αγνοούσα εντελώς (αλήθεια έτσι είναι;;;) κι οτι σε διάφορα σημεία της πόλης έχει τέτοια live. Μετά απο τον πρώτο τυπά που τραγούδισε (τραγούδια όχι και τόσο ενδιαφέροντα να πώ την αλήθεια) βγήκε ένα άλλο συγκροτηματάκι που έπαιζε ένα μίγμα ηλεκτρονικής μουσικής με μπάσσο και ηλεκτρικές κιθάρες, οι pastora και οι οποίοι ήτανε πολύ καλοί. Ήδη έχω βάλει το μουλάρι να κατεβάζει δίδκους τους. Μετά απο αυτούς βγήκανε κάτι παλιοροκάδες, παλιό συγκρότημα (20ετία πρίν και βάλε) που επανασυνδέθηκε και κάνει live (σαν τους rolling stones ένα πράγμα δηλαδή :P ) που τους λένε los secretos. Μετά πήγα και βρήκα φίλους μου στην παραλία, παίξαμε beach football, ήπιαμε χαζολογίσαμε και τελικά γύρισα σπίτι γύρω στις 5. Συνηθησμένα πράγματα..

PLACA DE SOL

Η πλατεία του ήλιου ελληνιστί, που λέτε, είναι πολύ όμορφο μέρος, αν τύχει και έρθετε ποτέ Βαρκελώνη να πάτε, αν θέλετε μια βραδυνή ήρεμη και χαλαρή έξοδο. Χθές βράδυ μετά το διάβασμα και την σπατάλη χρόνου κάνοντας τίποτε ιδιαίτερο, βρέθηκα με τους φίλους μου από το erasmus και είπαμε να πάμε placa de sol στην περιοχή Gracia, η οποία γενικά έχει πολλά ωραία μέρη να πάς για να πιείς το ποτό σου. Το μόνο κακό είναι οτι τα μαγαζιά κλείνουν σχετικά νωρίς, δηλαδή κατα τις 3, αλλά δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα γιατί η πλατεία προσφέρεται να αράξεις εκεί, όσο θες. Άλλωστε υπάρχει κατα πάσα πιθανότητα κόσμος (δηλαδή γνωριμίες :) και αρκετοί Πακιστανοί να σε εφοδιάσουν με μπύρες :) Τελικώς φύγαμε απο εκεί κατά τις 4 (νομίζω...) και περπατώντας φτάσαμε μέχρι pl.Cataluña, όπου πήρα το αστικό μου και πήγα σπίτι να ξεραθώ στον ύπνο.

ARREPLEGATS ACTUACIÓ!

Στο προηγούμενο post έγραψα οτι χθες είχα να ξυπνήσω νωρίς για δουλειές, έτσι; Ε λοιπόν οι δουλειές που είχα ήτανε να βρεθώ με την ομάδα που κάνει castellers, τους arreplegats, και να κάνουμε actuació, να δώσουμε παράσταση στο κοινό δηλαδή. Το actuació ήτανε σε ένα συνεδριακό κέντρο, όπου μάλλον υπήρχε ένα συνέδριο σχετικά με την ανάπτυξη του τουρισμού στην Καταλωνία και μέσα σε αυτό το πλαίσια έγινε και μια επίδειξη των τοπικών εθίμων. Οπότε εκεί κολλήσαμε εμείς, για μια live επίδειξη. Πάντως πήγε πολύ καλά παρ'όλο που ήμασταν λίγα άτομα, είχαμε τελιώσει σε 15' Σε κάποια φάση ανέβηκαν και απο το κοινό κόσμος να μας βοηθήσει, είχε γέλιο να βλέπεις κουστουμαρισμένους να μας κρατάνε μην πέσουμε. Κρίμα που για άλλη μια φορά ήμουνα στην βάση και δεν μπορούσα να τραβήξω φωτογραφίες. Αυτή που βλέπετε είναι μετά την παράσταση, όλη η ομάδα, με τις επίσημες στολές μας, άσπρο παντελόνι, πράσινο πουκάμισο και την παραδοσιακή ζώνη, ονόματι fasha. Όπως και να έχει μπήκαμε, κάναμε αυτα που έπρεπε νακάνουμε τέλεια, σε πολύ λίγο χρόνο και δείξαμε σ'αυτούς τους girris τι εστί Cataluña, motherfuckers! :P

MANU CHAO

Χθές που λέτε είχε δημοψήφισμα σχετικά με την αναθεώρηση του συντάγματος, κάτι που σημαίνει οτι αν αλλάξει ανοίγει ο δρόμος για την αύξηση ελευθεριών της Καταλωνίας (νομίζω δηλαδή...) Το δημοψήφισμα τελείωνε στις 8 το απόγευμα και στο καπάκι, 8:01 άρχιζε η συναυλία του Manu Chao. Βέβαια δεν βγήκε με την μία αυτός αλλά ένα support group, απο την Βαλένθια, το οποίο όμως ούτε θυμάμαι πως το λένε. Ευτυχώς κίολας μιας και δεν είχα εισητήριο, ούτε εγώ ούτε μια άλλη κοπέλα που γνώρισα εδώ και περιμέναμε απ'έξω έχοντας σχεδιάσει μια ταμπελίτσα στην οποία γράφαμε οτι ζητούσαμε 2 εισητήρια. Τελικά με το που τελείωσε το support group βγήκανε 2 καλοί άνθρωποι και μας δώσανε τις εισόδους τους και μάλιστα τζαμπέ. Φαντάζεστε την χαρά μας, έτσι; Όχι οτι το εισητήριο ήτανε ακριβό, 10€ προπώληση 12€ στην είσοδο, αλλά είχανε εξαντληθεί όλα και μάλιστα 5 λεπτά πριν πάρουμε εμείς, δηλαδή το ταμείο έκλεισε σχεδόν στα μούτρα μας, οπότε και μόνο που μπορέσαμε να μπούμε αρκούσε για να χαρούμε. Η συναυλία ήτανε πολύ καλή, ο κόσμος είχε πολύ κέφι, πολύ χοροπηδητό και εννοείτε ΠΟΛΥ, μα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ μπάφο. Για την ακρίβεια ΠΟΛΥ λίγο οξυγόνο, αφού όλοι σχεδόν καπνίζανε ασταμάτητα. Τελικά κάναμε κι εμείς κεφάλι με τόσα που μυρίζαμε :) Μετά τον Manu Chao βγήκε άλλο ένα group οι paranoia το οποίο δεν κάθησα όμως να το δώ, παρ'όλο που φαινότανε να παίζει ενα ενδιαφέρον μίγμα flamengo-ska, μιάς και το επόμενο πρωί είχα πρωινό ξύπνημα και δουλίτσες να γίνουνε.

PARC GUELL ΜΕ ΤΗΝ ΓΚΕΛΗ

Την Γκέλη που λέτε την γνωρίζω εδώ και καμμιά 5ετία, όταν ήτανε συμμαθήτρια με ένα πολύ σηματνικό πρόσωπο για μένα. Μετά ανακάλυψα οτι είναι και φίλη μιας άλλης πολύ καλής μου φίλης και πρώην συναδέρφου, την Όλγα. Anyway αρκετά με τα προσωπικά δεδομένα, μην φάμε και κράξιμο απο καμμία αντίστοιχη αρχή :D Όπως και να έχει ήρθε στην Βαρκελώνη για το μουσικό φεστιβάλ sonar, στο οποίο ακούγεται κατά κύριο λόγο ηλεκτρονική μουσική μαζί με έναν φίλο της, απο Ολλανδία. Οπότε βρεθήκαμε χθές και πήγαμε εκδρομή στο πάρκο του Guell, για πικνίκ. Ο καιρός στο μεταξύ ήτανε οτι να'ναι, μιάς και το πρωί έριχνε καρεκλοπόδαρα, αλλά ευτυχώς, όταν φτάσαμε εκεί βγήκε ο ήλιος και μπορέσαμε να απολαύσουμε το γεύμα μας και το κρασάκι που είχανε πάρει τα παιδιά. Το πάρκο του Guell στο μεταξύ, είναι πολύ όμορφο και πολύ προσεγμένο. Έχει πολύ πράσινο και η διακόσμησή του σε ορισμένα σημεία είναι τελείως μοναδική, με αποκορύφωμα τα 2 σπίτια, ένα εκ των οποίο φαίνετε στο φόντο της φωτογραφίας και μοιάζουνε πραγματικά βγαλμένα απο παιδικό παραμύθι.

ΠΟΔΗΛΑΤΑΔΑ

Χόρτα και φασουλάδα (άσχετο αλλά έκανε ρίμα). Αχχχ καλό πράγμα να ξεσκουριάζεις τα γέρικα κόκαλά σου μια στις τόσες. Χθές λοιπόν πήραμε τα ποδήλατα με τον Javier, τον συγκάτοικό μου, τον οποίο βλέπετε περιχαρή στην φωτογραφία μετά το πέρας της ανάβασης και ανεβήκαμε στο βουνό. Ο Javier έχω να πώ οτι είναι και γαμώ τα παιδιά και με μια λέξη είναι ένα crack (που λένε και οι ντόπιοι) Η διαδρομή ήτανε αρκετά μεγάλη, καμμιά 16 χιλιόμετρα και πρέπει να πώ οτι μου'φυγε η μαγκιά μιάς και η ανηφόρα δεν ήταν παίξε γέλασε... Πάντως η διαδρομή ήτανε πολύ όμορφη με ανηφορικά και κατηφορικά κομμάτια να εναλάσονται και ένα φοβερό στροφιλίκι που έκανε τις καταβάσεις απίστευτα διασκεδαστικές αλλά και ελαφρώς επικίνδυνες, μιάς και ήτανε αρκετά γρήγορες και πολλές φορές έβγαζες την στροφή οριακά, με αμάξια να σε ακολουθούν και να έρχονται απο το αντίθετο ρεύμα με μια σεβαστή ταχύτητα. Τελικώς γυρίσαμε σώοι στο σπίτι, έκανα ένα γρήγορο μπάνιο και βγήκα να βρώ φίλους έξω, όπου τελικά ήταν μαζί με άλλη παρέα στην παραλία. Εκεί γνώρισα και μια ιδιαίτερα συμπαθητική Ιταλίδα ονόματι Φρατζέσκα, ανάμεσα σε όλους τους άλλους. Τελικώς περάσαμε μια όμορφη βραδιά, που όμως έλειξε λίγο νωρίς μιας και δεν ήμουνα εξοπλισμένος για παραλία και το κρύο δεν παλευότανε μετά τις 2.

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ...

Σήμερα είχα εξετάσεις στο μάθημα Μαθηματικές Μέθοδοι Φυσικής Part II, όπου δείχνοντας αλληλεγγύη στους συμφοιτητές μου, αλλά και όλους τους φοιτητές της Ελλάδος που αγωνίζονται αυτήν την στιγμή για τα δικαιώματά τους, με αυταπάρνηση και προσωπική θυσία πάτωσα θεαματικά!!! Όλα για την αλληλεγγύη πάντα έτσι; (τι λέω πάλι ο άτιμος..λές να βάλω για δήμαρχος;) Τώρα μου μένει άλλο ένα μάθημα στο οποίο μάλλον δεν έχω δικαίωμα καν να δώσω καθώς κόπηκα στα εργαστήριά του, αλλά δεν πειράζει, κι αυτό στην αλληλεγγύη θα το χρεώσω. Η φωτό που βλέπετε είναι από την εσωτρική αυλή της σχολής μου εδώ στην Βαρκελώνη και στον τοίχο στο βάθος κάτι παιδιά (μάλλον της καλών τεχνών) έχουνε ξεκινήσει εδώ και καιρό να ζωγραφίζουνε τις σπουδαιότερες μορφές φυσικών και ιστορικά πειράματα. Ίσως να την βγάλω καμμια φωτό κι από κοντά όταν ολοκηρωθεί κι άλλο. Τέσπα, σήμερα το απόγευμα λέω να πάω την καλή μου για φτιάξιμο, οπότε αυτή θα είναι και η τελευταία φρέσκια φωτό που θα δείτε για λίγο καιρό. Αυτά για τώρα, σας αφήνω να βρώ καμμια καλή κατεψυγμένη να σας βάλω αύριο μεθαύριο :D

ΣΤΟ SUPERMARKET...

...στο supermarket, θα βρουμε... όπως τραγούδαγε και ο (άλλος) θείος Νώντας πρίν απο κάμποσα χρονάκια. Φύγανε οι φίλοι μου, πήγα και στην έκθεση κόμιξ και η ζωή γύρισε στους φυσιολογικούς της ρυθμούς. Περίπου φυσιολογικούς δηλαδή μιάς και είμαι στην μέση της εξεταστικής περιόδου, με το mundial να έχει αρχίσει και τον καιρό έξω να μην σε βοηθάει καθόλου στο διάβασμα. Το αστείο της υπόθεσης είναι οτι αν αυτόν τον καιρό ήμουνα Ελλάδα δεν θα είχα διάβασμα λόγω των καταλήψεων που γίνονται σε όλες σχεδόν τις σχολές, μαζί και με την δικιά μου. Χθές πάντως πήγα στο supermarket και αγόρασα προμήθειες, δηλαδή 2 πακέτα μακαρόνια, 3 προετοιμασμένες πίτσες και κάτι χυμούς, την απολύτως βασική διατροφική βάση δηλαδή του μέσου φοιτητή :) Η φωτό είναι απο το supermarket προφανώς και δη από τον τομέα των ζαρζαβατικών. Στο μεταξύ τώρα που είπα για φωτογρφία, το zoom in της καλής μου δεν λειτουργεί πλεόν και έτσι πρέπει να την πάω για φτιάξιμο. Ευτυχώς είναι μέσα στα χρονικά όρια της εγγύησης, αλλά και πάλι το διάστημα που δεν θα την έχω θα μου λείψει, όντας μεγάλος λάτρης των φωτογραφιών. Ίσως λοιπόν τα επόμενα post μου να είναι χωρίς φωτό, ή με φωτό μπαγιάτικες (όχι όπως τα ζαρζαβάτια στην φωτό :p)

COMIC

Απο χθές έχει ανοίξει στην Βαρκελώνη το 24ο διεθνές σαλόνι κόμικ στην Βαρκελώνη, στο οποίο βεβαίως δεν παρέλειψα να πάω. Το σαλόνι αυτό λαμβάνει χώρα σε ένα εκθεσιακό κέντρο, πώς είναι η δικιά μας η ΔΕΘ; Ε, καμμία σχέση, μιλάμε για άλλο επίπεδο. Όπως και να'χει ο χώρος μέσα είναι πολύ μεγάλος και είχε στημένα καμμιά 20-25 'περίπτερα' με κάθε είδους πράγματα σχετικά με κόμικ, ταινίες, βιντεοπαιχνίδια, μινιατούρες κτλ. Ακόμα είχε και μερικούς ντυμένους σαν υπερήρωες, τον superman και green latern νομίζω, με τους οποίους έβγαινες και φωτογραφία άμα ήθελες. Η γενική είσοδος ήτανε 5€ και εκτός από τα 'περίπτερα' με τα κόμικ, είχε και άλλου είδους εκδηλώσεις. Έτσι είχανε έναν χώρο διαμορφωμένο για αερογραφίες, έναν άλλο για grafiti και τέλος χθές ήτανε σε ένα σαλόνι ο Kyle Baker, ένας αμερικανός καρτουνίστας, ο οποίος παρουσίασε μέρος της δουλειάς του και απάντησε σε ερωτήσεις του κοινού, σχετικές με ένα πλατύ εύρος θεμάτων. Επίσης είχανε πολλές ερασιτεχνικές εκδόσεις (fanzin) και ειδικούς χώρους συνάντησης επαγκελματιών και εκδοτών. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε http://www.ficomic.com/ORIGINAL/saloncomic2006/english.html. Τέλος βρήκα σε ένα 'περίπτερο' όλη την σειρά του παιδικού 'Οδύσσεια του διαστήματος' που πρόβαλε πριν πολλά χρόνια η ΕΡΤ με τιμή πώλησης 39€ και σκέυτομαι πάρα πολύ σοβαρά να την αγοράσω, μιάς και μιλάμε για μυθική σειρά, την οποία επίσης ποτέ δεν κατάφερα να δώ μέχρι το τέλος. Είδομεν...

ΠΑΕΙ ΠΕΤΑΞΕ...

Αυτό ήτανε... Έφυγε κι αυτός. Πήγαμε στο αεροδρόμιο καμμιά ωρίτσα πιο νωρίς, ήπιαμε το καφεδάκι μας, είπαμε τα πικρά λόγια του αποχαιρετισμού και τον έβαλα στο αεροπλάνο του στις 7:30 τοπική ώρα. Τώρα και πάλι μόνος μου, μετά απο 2 εβδομάδες με πολύ καλούς φίλους να με τρέχουνε σε όλα τα αξιοθέατα της Βαρκελώνης (άλλο που δεν ήθελα βέβαια αλλά λέμε τώρα) Θα ξεκουραστώ και θ'αρχίσω το διάβασμα καθώς ήμαστε ήδη για τα καλά στα μέσα της εξεταστικής περιόδου που για μένα τελιώνει στις 28 Ιουνίου. Όχι πως θα σταματήσω το σούρτα φέρτα αλλά οπωσδήποτε θα περιοριστούν οι πολλές εξόδοι. Στο μεταξύ σήμερα το πρωί κοίταξα την αναγνωσιμότητα του blog μου και είδα οτι η σελίδα του blog μου έχει ανοιχτεί 999 φορές μέχρι σήμερα, γεγονός που με χαροποιεί ιδιαίτερα οφείλω να ομολογήσω. Έτσι δράτομαι της ευκαιρίας να ευχαριστήσω τον μπαμπά μου και την μαμά μου που με στήριξαν σε όλη αυτήν την προσπάθειά μου, τους φίλους μου για την αμέριστη συμπαράστασή τους κι όλους εσάς τους πιστούς αναγνώστες του blog. :P

BARRI GÓTIC

Εχθές περάσαμε με τον Παύλο όλη την μέρα γυρνώντας απο δω κι απο κεί. Περάσαμε απο το πάρκο της Ciutadella για το οποίο σας έχω ξαναγράψει και εκέι συναντήσαμε μια ομάδα που χορεύανε Αργεντίνικο τανγκό και άλλη μια ομάδα που έκανε capoeira. Καθήσαμε και τους χαζέψαμε λίγο οπότε μετά βγήκαμε στην Αrc de Τriumf και χωθήκαμε στο Barri Gótic, την παλιά πόλη της Βαρκελώνης. Το Barri Gótic έχει κάτι μικροσκοπικά στενά, με χαμηλό φωτισμό και δεν υπάρχει απολύτως καμμία ρυμοτόμηση. Ακολουθείς τα στενάκια στην τύχη και συχνά σε βγάζουνε σε ήσυχες, μικρές πλατείες όπου υπάρχουνε τραπέζια και κόσμος που πίνει ήρεμα το ποτό του. Το μέρος είναι σχεδόν μαγικό, τόσο ήρεμο αλλά και ζωντανό ταυτόχρονα, μιας και υπάρχει κόσμος που περνάει μέσα απο τα στενά του όλες τις ώρες της μέρας (και της νύχτας) Λίγο πρίν πάρουμε τον δρόμο του γυρισμού βρεθήκαμε και με μια φίλη και την παρέα της οπότε ο γυρισμός πήρε αναβολή και πήγαμε για άλλη μια μπύρα, όπου κάναμε και μια άκρως παθιασμένη κουβέντα σε σχέση με την θέση και τις ευθύνες του κάθε φύλου. Με τα πολλά φύγαμε και πήραμε το νυχτερινό αστικό, προς την αντίθετη όμως κατεύθηνση απο αυτήν που πηγαίναμε, με αποτέλεσμα να κάνουμε μια μεγάλη βόλτα σε όλη την πόλη γυρνώντας στο σπίτι τελικά 3 ώρες αργότερα απ'ότι επιθυμούσαμε. Πάντως δεν μας χάλασε καθόλου μιας και κοιμόμασταν κανονικότατα και πάνω στο αστικό.

PACHA!!!

Χθές βράδυ πήγαμε με τον Παύλο στο περιβόητο club Pacha (ο τόνος στο δεύτερο α!) Το club αυτό υπάρχει στην Ibiza και το 'υποκατάστημα' της Βαρκελώνης είναι σχετικά πρόσφατο. Όπως καταλαβαίνεται λοιπόν είναι στα πρότυπα της νυχτερινής ζωής της Ibiza, με δυο λόγια:γινεται ΚΩΛΑΣΗ... Έχει και επαγγελματίες χορεύτριες που προσποιούνται οτι φοράνε ρούχα (δυστυχώς δεν μπόρεσα να βγάλω καμμιά καλή φωτογραφία απο αυτές) και οι οποίες φροντίζουνε με ιδιαίτερη επιτυχία, θα έλεγα, να 'ζεσταίνουν' το κλίμα. Το κορμί σου το φιδίσιο έλα να στο κάνω ίσιο ενα πράγμα. Ο θυληκός πληθυσμός είναι πολυεθνικός και μόνο ELITE επίπεδο έχω να πώ και βεβαίως οι άντρες οι κλασσικοί κάγκουρες λεφτάδες. Η μουσική είναι ηλεκτρονική χωρίς όμως να είναι πολύ βαριά και είναι ότι πρέπει για χορό! Τώρα που θα φύγει ο Παύλος θέλει να βρώ παρέα να πηγαίνω, γιατί πετύχαμε αρκετές ευκαιρίες και θα ήτανε καλό να υπάρξει συνέχεια. Αν το βρείτε πουθενά το club αυτό μπείτε, no matter τα 15€ είσοδο, αξίζουνε και με το παραπάνω και το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Καμμία σχέση με τις όποιες εμπειρίες απο Ελληνικά club. Και μια συμβουλή:Μην αγοράσετε νερό.

CAMP NOU

Χθές πήγαμε στον Ναό! Ξεκινησαμε σχετικά αργά και φτάσαμε εκεί κατα τις 2 το μεσημέρι οπότε τσιμπήσαμε κάτι και μπήκαμε στο μεγαλύτερο γήπεδο της Ευρώπης. Ήτανε πραγματικά τεράστιο με χωρητικότητα 98,000 ατόμων και αυτό μετά την ανακαίνηση που μειώθηκαν οι θέσεις. Βγήκαμε πρώτα στον αγωνιστικό χώρο, όπου δυστυχώς δεν μπορούσαμε να πάμε στο χόρτο, αλλά και μόνο η θέα ενός μυθικού γηπέδου σε καθηλώνει. Στη συνέχεια περάσαμε απο εσωτερικούς χώρους, όπως η αίθουσα τύπου, την αίθουσα ανάπαυσης των επισήμων (φτώχια καταραμένη...) και δίαφορα τέτοια. Μετά βγήκαμε στις κερκίδες των VIP και τέλος στις θέσεις των δημοσιογράφων, όπου πραγματικά έβλεπες το γήπεδο σε όλο του το μεγαλείο! (κουφάλες δημοσιογράφοι τα καλύτερα έχετε...) Τέλος επισκευθήκαμε το μουσείο όπου βγήκαμε φωτογραφίες με τις φετινές κούπες,πρωτάθλημα και CL, (τα οποία στερήσαμε απο Μαδρίτη, γκουχ γκουχ....χε χε) και είδαμε και την τεράστια συλλογή απο κύπελα και αναμνητικά, όπως μπλούζες διάσημων παικτών με αφιερώσεις κτλ. Τώρα το μόνο που μένει είναι να πάω να δώ εναν αγώνα της καλύτερης ομάδας της Ευρώπης από κοντά, μιάς και έκανα την χαζομάρα να μην το κυνηγήσω τόσο εντατικά μέχρι τώρα. Με το καλό τον Αύγουστο που αρχίζει το πρωτάθλημα.

RED HOT CHILLI PEPPERS

Χθές πήγαμε με τον φίλο μου τον Παύλο στην συναυλία των Red Hot Chilli Peppers. Τώρα ότι και να λέω είναι νούφαρα, μιας και το εκρηκτικό κλίμα είναι δύσκολο να μεταφερθεί με λόγια! Ξεκίνησαν με το Can't Stop και συνέχισαν με το Danny California για να ανάψουν περοσσότερο τα αίματα, οπότε με το τέλος και του δεύτερου κομματιού ο κόσμος ήταν ήδη ιδρωμένος από το χοροπηδητό! Προς την μέση της συναυλίας χαλάρωσαν λίγο, αλλά όχι παραπάνω απ'ότι πρέπει, και ξανάδωσαν γκάζια με By The Way, Give It Away και άλλα. Το κλείσιμο ήτανε κάπως απότομο αλλά σε καμμία περίπτωση δεν μπορουμε να πούμε οτι δεν ευχαριστηθήκαμε και τα 90+ λεπτά της συναυλίας. Βεβαίως περιμέναμε να ακούσουμε το Under The Bridge το οποίο τελικά δεν παίξανε, αλλά δε βαριέσαι, δεν μπορείς να τα έχεις όλα σ'αυτήν την ζωή. Αφού τους είδαμε τουλάχιστον... Μετά το τέλος της συναυλίας αγοράσαμε και απο 2 'πειρατικά' T-shirts της περιοδείας τους, απο 10€ έκαστο, εδώ τα καλά μπλουζάκια έχω, έλα πάρε πάρε λέμε!!! Το οπικοακουσικό υλικό που μάζεψα απο την συναυλία είναι περίπου 600MB και περιλαμβάνει εκτός απο φωτογραφίες και αρκετά video με καλή ανάλυση. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να μου στείλουνε ένα mail απο Σεπτέμβριο που θα γυρίσω Ελλάδα (Παύλος says:ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΡΕ ΚΙΟΦΤΕ!!!), για να γίνει η τράμπα. Τώρα έχει κι ένα 3ήμερο φεστιβάλ και ψηνόμαστε να αγοράσουμε εισητήριο για μόνο μια μέρα, την μέρα που παίζουνε οι Motorhead, έτσι για να 'βρωμίσουμε' λίγο τ'αυτια μας!!! Είδομεν, θα το μάθετε, όπως και να έχει!